Ο βάτραχος του Δαρβίνου, επίσης γνωστός ως ο βάτραχος του νότου του Δαρβίνου, είναι ένα μικρό αμφίβιο ιθαγενές στη Νότια Αμερική που έγινε παγκοσμίως γνωστό αφού αναφέρθηκε στα γραπτά του Δαρβίνου. Στο φυσικό τους περιβάλλον, αυτοί οι βάτραχοι μπορεί να είναι δύσκολο να παρατηρηθούν, καθώς συνήθως μπορούν να κρυφτούν εύκολα χάρη στην φυλλώδη εμφάνισή τους.
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για ένα από τα πιο ενδιαφέροντα είδη βατράχων στον κόσμο, σας προσκαλούμε να συνεχίσετε να διαβάζετε αυτό το φύλλο PlanetAnimal, στο οποίο θα βρείτε χρήσιμες πληροφορίες για την προέλευση, τη φυσική εμφάνιση, την αναπαραγωγή, διατροφή και κατάσταση προστασίας του βατράχου του Δαρβίνου.
Origin
- Αμερική
- Αργεντινή
- Χιλή
Προέλευση του βατράχου του Δαρβίνου
Ο βάτραχος του Δαρβίνου (Rhinoderma darwinii) είναι ένα μικρό αμφίβιο ενδημικό της Αργεντινής και της Χιλής, που ζει κυρίως στα εύκρατα δάση της περιοχής της Παταγονίας. Αυτό το είδος προσαρμόζεται τέλεια σε υγρές και δενδρόβιες περιοχές των οποίων το υψόμετρο κυμαίνεται από 15 έως 1800 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και προτιμά τα ώριμα πρωτογενή δάση με πολύπλοκη δομή.
Στην Αργεντινή, άτομα αυτού του είδους υπάρχουν μόνο στις περιοχές που συνορεύουν με τη Χιλή. Μπορούμε να παρατηρήσουμε την παρουσία τους στα εθνικά πάρκα Nahuel Huapi και Lanín, που βρίσκονται μεταξύ των επαρχιών Río Negro και Neuquén.Στη Χιλή, βρίσκουμε τον βάτραχο του Δαρβίνου από την πόλη Concepción στο Aysén, αντίστοιχα που βρίσκεται στις περιοχές VIII και XI.
Το όνομά του είναι ένας φόρος τιμής στον μεγάλο Άγγλο φυσιοδίφη και βιολόγο Charles Darwin, ο οποίος ήταν ο πρώτος που απεικόνισε αυτό το είδος κατά τα διάσημα ταξίδια του στη Νότια Αμερική, αφιερώνοντάς του μερικές γραμμές στο βιβλίο του «Le voyage of the Beagle" .
Χαρακτηριστικά του βατράχου του Δαρβίνου
Ο βάτραχος του Δαρβίνου χαρακτηρίζεται από στρογγυλεμένο σώμα, τριγωνικό κεφάλι με μυτερό ρύγχος και κυλινδρικό ρινικό εξάρτημα. Τα θηλυκά είναι γενικά ελαφρώς μεγαλύτερα, με διάμετρο μεταξύ 2,5 και 3,5 cm όταν είναι πλήρως αναπτυγμένα, ενώ τα αρσενικά μετά βίας ξεπερνούν τα 2,8 cm. Ομοίως, το μέγεθος αυτών των βατράχων μπορεί να ποικίλλει ανάλογα με το κλίμα του οικοτόπου τους, με τα μεγαλύτερα δείγματα να τείνουν να ζουν σε περιοχές με πιο σημαντικές εποχές.
Τα άκρα τους είναι σχετικά μακριά και λεπτά σε σύγκριση με το υπόλοιπο σώμα τους. Τα μπροστινά πόδια δεν έχουν πτερύγια ανάμεσα στα δάχτυλα, ενώ για τα πίσω πόδια, τα βατραχοπέδιλα υπάρχουν μόνο στα τρία πρώτα δάχτυλα.Το δέρμα στην πλάτη του είναι ελαφρώς κοκκώδες και έχει πλευρικές πτυχές, μπορεί να έχει ποικίλες αποχρώσεις που κυμαίνονται από έντονο πράσινο έως αποχρώσεις του καφέ καφέ. Στην κοιλιακή περιοχή, το μαύρο φόντο κυριαρχεί με λευκές κηλίδες, ένα μοτίβο που θα μπορούσε να χαρακτηρίζει έναν αποσημαντικό χρωματισμό για να προειδοποιεί και να τρομάζει τα αρπακτικά.
Στη Χιλή, υπάρχει ένα άλλο είδος βατράχου, που ονομάζεται Rhinoderma rufum και ευρέως γνωστό ως βάτραχος του Χιλιανού Δαρβίνου ή βόρειος βάτραχος του Δαρβίνου, ο οποίος μοιάζει πολύ με τον βάτραχο του Δαρβίνου (νότιο). Δυστυχώς, αυτός ο μικρός βάτραχος της Χιλής θεωρείται εξαφανισμένο είδος, καθώς δεν έχει καταγραφεί επίσημα στο φυσικό του περιβάλλον από το 1978.
Συμπεριφορά του Βάτραχου του Δαρβίνου
Χάρη στο σχήμα και το χρώμα του σώματός του, ο βάτραχος του Δαρβίνου μπορεί να καμουφλαριστεί πολύ εύκολα ανάμεσα στα φύλλα των απέραντων δασών της Παταγονίας, αποτρέποντας έτσι πολλούς από τους θηρευτές του.Παρόλα αυτά, αυτό το μικρό αμφίβιο αντιμετωπίζει αρκετούς θηρευτές στο φυσικό του περιβάλλον, όπως τρωκτικά, πουλιά και φίδια. Επίσης, όταν η τεχνική του καμουφλάζ δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ή δεν είναι αποτελεσματική, και ο βάτραχος έρχεται πρόσωπο με πρόσωπο με ένα αρπακτικό, συνήθως πηδάει πίσω και πέφτει στην πλάτη του, δείχνοντας το περίεργο σχέδιο του στομάχου του. Αυτή η συμπεριφορά είναι ένα από τα στοιχεία που κάνουν τους ειδικούς να πιστεύουν ότι είναι αποσημαντική μελάγχρωση για να προειδοποιήσει και να τρομάξει τα αρπακτικά.
Σχετικά με τη διατροφή του, είναι ένα σαρκοφάγο ζώο, του οποίου η διατροφή βασίζεται κυρίως στην κατανάλωση εντόμων, σαλιγκαριών, αραχνών, σκουληκιών και μικρών ασπόνδυλων τόσο γενικά. Για να κυνηγήσουν, οι βάτραχοι του Δαρβίνου τείνουν να χρησιμοποιούν στρατηγικά τις μακριές, κολλώδεις γλώσσες τους για να πιάσουν θήραμα, ενώ παραμένουν «καμουφλαρισμένοι» ανάμεσα στα φύλλα πρωτογενών δασών ή βαλτωδών περιοχών.
Μία από τις πιο περίεργες πτυχές της συμπεριφοράς του βατράχου του Δαρβίνου είναι η κλήση του, η οποία παράγει έναν πολύ υψηλό ήχο, παρόμοιο με αυτόν ορισμένων πουλιών. Στο ανθρώπινο αυτί, αυτός ο ήχος μπορεί να ακούγεται σαν το σφύριγμα των καουμπόηδων στα λιβάδια, έτσι αυτός ο μικρός χαριτωμένος βάτραχος είναι επίσης γνωστός ως ο «καουμπόικος βάτραχος» στις πατρίδες του.
Αναπαραγωγή του βατράχου του Δαρβίνου
Η αναπαραγωγή του βατράχου του Δαρβίνου είναι ένα μοναδικό φαινόμενο στον κόσμο των αμφιβίων, που χαρακτηρίζεται από μια ιδιαίτερη μορφή επώασης που ονομάζεται «νεομέλια». Κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής περιόδου, τα αρσενικά και τα θηλυκά συναντιούνται και κάνουν ένα είδος σύντομης, απαλής γαμήλιας αγκαλιάς που ονομάζεται amplexus. Στο τέλος αυτής της αγκαλιάς, το θηλυκό γεννά στο έδαφος μεταξύ 3 και 30 μικρών αυγών, τα οποία γενικά δεν ξεπερνούν τα 4 mm σε διάμετρο. Περίπου 15 ημέρες μετά το άμφιο, τα έμβρυα κάνουν ήδη τις πρώτες τους κινήσεις και τότε είναι που το αρσενικό τα εισάγει στο στόμα του, ώστε να φτάσουν στον φωνητικό σάκο που βρίσκεται στο λαιμό του.
Μέσα στον φωνητικό σάκο του αρσενικού, οι γυρίνοι συνήθως ολοκληρώνουν την ανάπτυξή τους την άνοιξη ή το φθινόπωρο. Μετά από περίπου έξι έως οκτώ εβδομάδες, τα μικροσκοπικά βατράχια «διώχνονται» από τον φωνητικό σάκο των γονιών τους μέσω ενός ανοίγματος κάτω από τη γλώσσα. Από αυτή τη στιγμή είναι έτοιμοι να πηδήξουν και να προσαρμοστούν στην επίγεια ζωή, όπως κάνουν οι γονείς τους.
Οι περίοδοι αναπαραγωγής των βατράχων του Δαρβίνου είναι ακανόνιστες και μπορεί να εμφανιστούν καθ' όλη τη διάρκεια του έτους. Ωστόσο, αυτός ο συγκεκριμένος τύπος επώασης που πραγματοποιούν συνήθως ευνοείται από τη ζέστη του καλοκαιριού, επομένως συνήθως συμβαίνουν μεταξύ Δεκεμβρίου και Μαρτίου
Κατάσταση προστασίας βατράχου του Δαρβίνου
Αναρωτιέστε αν ο βάτραχος του Δαρβίνου κινδυνεύει με εξαφάνιση; Επί του παρόντος, ο βάτραχος του Δαρβίνου είναι είδος υπό εξαφάνιση, και έχει ταξινομηθεί ως «απειλούμενο» στην Κόκκινη Λίστα Απειλούμενων Ειδών, που καταρτίστηκε από τη IUCN (Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης).
Η ραγδαία και ανησυχητική μείωση του πληθυσμού της οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι, εδώ και αρκετά χρόνια, τα πρωτογενή δάση έχουν υποβαθμιστεί για να ανοίξουν χώρο για γεωργικές και κτηνοτροφικές εκτάσεις. Εκτός από την αποψίλωση των δασών, οι βάτραχοι του Δαρβίνου φαίνονται ιδιαίτερα ευαίσθητοι σε μια μολυσματική ασθένεια που ονομάζεται χυτριδιομυκητίαση, η οποία προσβάλλει πολλά είδη αμφιβίων και προκαλείται από έναν μύκητα του γένους Chytridiomycota.
Η «Διεθνική Στρατηγική Διατήρησης του Βατράχου του Δαρβίνου» είναι μια σημαντική πρωτοβουλία που, όπως υποδηλώνει το όνομά της, στοχεύει να σταματήσει την καταστροφή του ενδιαιτήματος βατράχων του Δαρβίνου, να αποτρέψει το κυνήγι ή τη σύλληψή του και να ευαισθητοποιήσει τον ουσιαστικό ρόλο του στην ισορροπία των οικοσυστημάτων της Νότιας Αμερικής.
βιβλιογραφικές αναφορές- Crump, M. L. (2002) Natural history of Darwin's frog Rhinoderma darwinii. Herpetological Natural History 9, σσ.21-31.
- Formas, R. et al (1975) La identidad del batracio chileno Heminectes rufus Philippi, 1902. Physis 34: σσ.147-157
- Cei, J. M. (1962) Batracios de Chile. Εκδόσεις του Universidad de Chile. Σαντιάγο, Χιλή. σελ.180.
- Burger C. (1905) Rhinoderma darwini neomelia. D&B. Imprenta Cervantes, Santiago de Chile. σελ.23
- IUCN Κόκκινη Λίστα Απειλούμενων Ειδών. Η Κόκκινη Λίστα Απειλούμενων Ειδών της IUCN.
- Cunningham, Andrew A.; Barrientos, Carlos; Ortiz, Juan Carlos; Busse, Klaus; Clarke, Barry T.; Valenzuela-Sánchez, Andrés; Soto-Azat, Claudio (2013). Η χυτριδιομυκητίαση οδηγεί τους βατράχους του Δαρβίνου στην εξαφάνιση; PLOS ONE 8 (11).
Darwin's Frog Pictures
