Η αλεπού του Μαγγελάνου (Lycalopex culpaeus), επίσης γνωστή ως ο λύκος του Μαγγελάνου ή αλεπού των Άνδεων, είναι ένα από τα μεγαλύτερα κυνοειδή που ζουν στη Νότια Αμερική. Ο πληθυσμός του κατανέμεται σε όλες τις Άνδεις, αλλά συγκεντρώνεται περισσότερο στην περιοχή της Παταγονίας, μεταξύ Χιλής και Αργεντινής. Θέλετε να μάθετε περισσότερα για αυτό το τυπικό ζώο της Παταγονίας; Συνεχίστε λοιπόν να διαβάζετε αυτό το φύλλο PlanèteAnimal για να μάθετε τα πάντα για την προέλευση, τα φυσικά χαρακτηριστικά, τη συμπεριφορά και την αναπαραγωγή της αλεπούς του Μαγγελάνου!
Origin
- Αμερική
- Αργεντινή
- Χιλή
Προέλευση της αλεπούς του Μαγγελάνου
Όπως μόλις αναφέραμε στην εισαγωγή, η αλεπού του Μαγγελάνου είναι ένα είδος αλεπούς ιθαγενές στη δυτική Νότια Αμερική, του οποίου ο πληθυσμός είναι κατανεμημένος κατά μήκος των Άνδεων Cordillera, του «Εκουαδόρ στο νότιο άκρο της Αργεντινής και της Χιλιανής Παταγονίας. Είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος κυνοειδής που ζει σε αυτή την περιοχή, αμέσως μετά τον λύκο.
Το πρώτο άτομο αυτού του είδους, το οποίο αργότερα θα γίνει γνωστό ως αλεπού του Μαγγελάνου, περιγράφηκε για πρώτη φορά το 1782. Επί του παρόντος, αναγνωρίζονται τα ακόλουθα έξι υποείδη αλεπούς του Μαγγελάνου:
- Lycalopex culpaeus smithersi
- Lycalopex culpaeus andinus
- Lycalopex culpaeus culpaeus
- Lycalopex culpaeus reissii
- Lycalopex culpaeus lycoides
- Lycalopex culpaeus Magellanicus
Φυσικά χαρακτηριστικά της αλεπούς του Μαγγελάνου
Αν συγκρίνουμε αυτήν την αλεπού με άλλες αλεπούδες στη Λατινική Αμερική, πρόκειται για μια σχετικά μεγάλη αλεπού, της οποίας το σώμα μπορεί να έχει μέγεθος μεταξύ 60 και 103 εκατοστών, με ουρά μήκους 30 έως 53 εκατοστών. Το μέσο σωματικό βάρος αυτών των κυνόδοντες κυμαίνεται γενικά από 5 έως 9 κιλά, με τα αρσενικά να είναι αισθητά πιο εύρωστα από τα θηλυκά. Είναι επίσης σημαντικό να αναφέρουμε ότι οι αλεπούδες του Μαγγελάνου που ζουν στο Μεγάλο Νησί της Γη του Πυρός που μοιράζονται η Αργεντινή και η Χιλή, είναι γενικά πολύ μεγαλύτερες και πιο μυώδεις. Αυτά τα άτομα μπορούν να ζυγίζουν έως και 14 κιλά, ξεπερνώντας κυρίως άλλα υποείδη όσον αφορά το μέγεθος και την ανθεκτικότητα.
Η γούνα τους είναι σχετικά μακριά και πυκνή, γίνεται ιδιαίτερα πυκνή κατά τη διάρκεια του χειμώνα.Στο σώμα τους κυριαρχούν λευκοί ή κιτρινωποί τόνοι που αναμειγνύονται με μαύρο στην περιοχή της πλάτης. Τα αυτιά, τα πόδια και το κεφάλι με τη σειρά τους δείχνουν έντονο κοκκινωπό χρώμα. Η ουρά έχει ένα ακόμη πιο χοντρό τρίχωμα, στο οποίο βλέπουμε πολλές γκριζωπές τρίχες με μια μαύρη κηλίδα στη βάση και μια άλλη στο τέλος. Ωστόσο, το Lycalopex culpaeus smithersi έχει ένα εντελώς κοκκινωπό τρίχωμα, το οποίο συνδυάζει μερικά μαύρα στίγματα με διάφορες αποχρώσεις του κόκκινου στο σώμα του.
Τέλος, υπάρχουν μερικές αλεπούδες του Μαγγελάνου των οποίων η γούνα είναι εντελώς κιτρινωπή ή ελαφρώς καφέ, χωρίς γκρίζα ή μαύρα μαλλιά στο εξωτερικό στρώμα. Εικάζεται ότι αυτό το χαρακτηριστικό προέρχεται από μια γενετική μετάλλαξη που θα έκανε επίσης την ουρά της αλεπούς πιο λεπτή και την εμφάνισή της πιο λεπτή.
Συμπεριφορά της αλεπούς του Μαγγελάνου
Η αλεπού του Μαγγελάνου διατηρεί κυρίως νυχτερινές συνήθειες, πηγαίνει για κυνήγι και τρέφεται τις κρύες νύχτες των περιοχών των Άνδεων, κυρίως όταν ζει κοντά σε περιοχές που κατοικούνται από ανθρώπους.Ωστόσο, όταν ζουν σε πιο παρθένες περιοχές απομονωμένες από τα αστικά κέντρα, αυτές οι αλεπούδες είναι επίσης ενεργές το σούρουπο.
Γενικά, είναι μοναχικά ζώα που χτίζουν τα καταφύγιά τους μέσα σε κούφιους κορμούς ή σε σπηλιές. Στο φυσικό τους περιβάλλον, κινούνται γενικά σε μέγιστη ακτίνα 10 km2.
Όσον αφορά τις τεχνικές διατροφής και κυνηγιού τους, η αλεπού του Μαγγελάνου είναι ένα ευκαιριακό σαρκοφάγο. Το κύριο θήραμά του είναι μικρά έως μεσαίου μεγέθους θηλαστικά, όπως λαγοί, κουνέλια και άλλα τρωκτικά. Τέλος, αυτά τα ζώα μπορούν επίσης να πιάσουν πουλιά, ερπετά, αυγά και να καταναλώσουν ορισμένα φρούτα και μούρα για να συμπληρώσουν τη διατροφή τους. Επιπλέον, χάρη στο προνομιακό μέγεθός τους, οι αλεπούδες του Μαγγελάνου μπορούν επίσης να κυνηγήσουν μεγαλύτερα ζώα, όπως τα γκουάνακο. Σε περιόδους έλλειψης τροφής, κυρίως κατά τη διάρκεια του χειμώνα, η αλεπού του Μαγγελάνου μπορεί επίσης να τρέφεται με πτώματα που άφησαν πίσω τους άλλα αρπακτικά, όπως τα κουγκάρ.
Αναπαραγωγή της αλεπούς του Μαγγελάνου
Τις τελευταίες εβδομάδες του χειμώνα, η αρσενική αλεπού του Μαγγελάνου αρχίζει να εκπέμπει το χαρακτηριστικό της κάλεσμα να προσελκύει τα θηλυκά. Η περίοδος αναπαραγωγής ξεκινά συνήθως τον Αύγουστο και διαρκεί μέχρι τα τέλη Οκτωβρίου. Οι αλεπούδες του Μαγγελάνου είναι γενικά μονογαμικές και πιστές στον σύντροφό τους, με τον οποίο θα κυνηγήσουν και θα μείνουν μαζί για έως και έξι μήνες για να μεγαλώσουν και να προστατεύσουν τα μικρά τους.
Όπως όλα τα κυνοειδή, οι αλεπούδες του Μαγγελάνου είναι ζωοτόκα ζώα, που σημαίνει ότι η γονιμοποίηση και η ανάπτυξη των μικρών γίνονται στη μήτρα της μητέρας. Μετά το ζευγάρωμα, τα θηλυκά βιώνουν μια περίοδο κύησης 55-60 ημερών, μετά την οποία γεννούν μια γέννα από 3-8 μικρά στο καταφύγιο που μοιράζονται και προστατεύουν με το αρσενικό.
Τα αρσενικά συμμετέχουν ενεργά στην ανατροφή των μωρών και φροντίζουν επίσης να φέρνουν τροφή έτσι ώστε το θηλυκό και τα μωρά του να τρέφονται καλά και να είναι ασφαλή.Από τον τρίτο μήνα της ζωής τους τα πιτσιρίκια αρχίζουν να μαθαίνουν τεχνικές κυνηγιού από τους γονείς τους, με τους οποίους θα συγκατοικήσουν μέχρι την ηλικία των 9 ή 10 μηνών. Συνήθως φτάνουν σε σεξουαλική ωριμότητα αφού συμπληρώσουν τον πρώτο χρόνο της ζωής τους, όταν είναι έτοιμοι να βρουν το ταίρι τους.
Κατάσταση διατήρησης της αλεπούς του Μαγγελάνου
Η αλεπού του Μαγγελάνου έχει ταξινομηθεί επί του παρόντος ως είδος «λιγότερο ανησυχητικό» σύμφωνα με την Κόκκινη Λίστα Απειλούμενων Ειδών της IUCN (Διεθνής Ένωση για τη Διατήρηση της Φύσης). Αν και ο πληθυσμός του εξακολουθεί να είναι άφθονο (ιδιαίτερα στην περιοχή της Παταγονίας), ωστόσο έχει γνωρίσει σημαντική μείωση τις τελευταίες δεκαετίες.
Είναι λοιπόν δυνατό να βρείτε διαφορετικές καταστάσεις διατήρησης ανάλογα με τη χώρα ή την περιοχή στην οποία βρίσκεστε. Για παράδειγμα, στη Βολιβία θεωρείται ζώο υπό εξαφάνιση, ενώ στην Αργεντινή είναι δυνητικά ευάλωτο είδος και στη Χιλή δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία για τον πληθυσμό του.
Οι αλεπούδες του Μαγγελάνου δεν έχουν πολλούς φυσικούς θηρευτές εκτός από το πούμα, αλλά κυνηγούνται έντονα στην επικράτειά τους για περισσότερο από δύο αιώνες και ο βιότοπός τους έχει μειωθεί σταδιακά λόγω της αστικοποίησης και των ανθρώπινων οικονομικών δραστηριοτήτων. Ελπίζεται ότι με την επέκταση των εθνικών πάρκων στις χώρες των Άνδεων, ο πληθυσμός τους θα επιτύχει μεγαλύτερη σταθερότητα.