Αυτό συμβαίνει με αυτό που έστησε η Irina Bezuglaia, μια 32χρονη κτηνίατρος. Η νεαρή έφυγε από την πόλη της, το Χάρκοβο, στα ανατολικά της χώρας, για να καταφύγει στο Ντνίπρο στα νότια. Οι γνώσεις της για τα σκυλιά της επιτρέπουν να βοηθάει τα παιδιά.
Ζώα που αλλάζουν τη συμπεριφορά τους
Στην αρχή του πολέμου, η Irina Bezuglaia προσπαθεί να μείνει στο σπίτι, στο κτίριο της στο Χάρκοβο. Όμως οι βομβαρδισμοί θα την κάνουν γρήγορα να αλλάξει γνώμη. Παίρνει μαζί της τα τρία σκυλιά της και αποφασίζει να εγκατασταθεί στην Πολτάβα, μια πόλη 150 χλμ δυτικότερα. Γρήγορα συνειδητοποιεί ότι και τα ζώα αλλάζουν τη συμπεριφορά τους.Με το να μένουν κλεισμένοι με τον κύριό τους σε κελάρια ή καταφύγια, γίνονται πιο επιθετικοί, ή αντίθετα, πολύ πιο αποτραβηγμένοι.
Συγκατοίκηση με παιδιά
Σε ένα κέντρο προσφύγων, η κτηνίατρος βρίσκεται με άλλα άτομα που, όπως και εκείνη, έχουν δραπετεύσει από τον πόλεμο. Παρατηρεί ότι τα παιδιά μένουν μόνα τους και πανικοβάλλονται σε κάθε ήχο της σειρήνας. Ο νεαρός τριαντάχρονος αποφασίζει να ενταχθεί σε έναν άλλο προσφυγικό καταυλισμό στο Kremenchuk. Και το συμπέρασμα είναι το ίδιο: τα παιδιά αφήνονται να τα βγάλουν πέρα μόνα τους και, μπροστά σε αυτή την κατάσταση, οι γονείς είναι ανίσχυροι. Η Ιρίνα θέλει να αναλάβει δράση και προσφέρει στους γονείς να βοηθήσουν τα παιδιά χρησιμοποιώντας την εμπειρία της με τραυματισμένα ζώα.
Ένα έργο ανασυγκρότησης
Όπως κάνει με τα σκυλιά, η κτηνίατρος θέλει να βοηθήσει τα παιδιά να ξεφύγουν από αυτό το αίσθημα μοναξιάς. Θα τους ενθαρρύνει λοιπόν να φτιάξουν χάρτινα αντικείμενα. Βλέποντας ότι λειτουργεί αρκετά καλά, τους προτείνει στη συνέχεια να ζωγραφίσουν.Η Ιρίνα ζητά από τα παιδιά να εκπροσωπήσουν ένα μέρος όπου νιώθουν ασφάλεια. Άλλοι σχεδιάζουν ένα καταφύγιο, άλλοι το παλιό τους σπίτι, άλλοι ένα κελάρι.
Οι σκύλοι ως θεραπεία
Αντιμέτωπη με ένα μικρό αγόρι που παραμένει σιωπηλό, η Ιρίνα αποφασίζει να στείλει ένα από τα σκυλιά της, ένα Λαμπραντόρ που ονομάζεται Λάτα. Μια ώρα αργότερα, το παιδί άρχισε να παίζει με το ζώο και άρχισε να μιλάει ξανά. Ο σκύλος είχε καταφέρει να δημιουργήσει μια σχέση με το παιδί. Αυτό δεν ίσχυε για τους ενήλικες. Τα αποτελέσματα είναι επομένως πολύ πειστικά και δείχνουν ότι η γλώσσα του σώματος μερικές φορές λειτουργεί καλύτερα.
Συνεχίστε να βοηθάτε τους ιδιοκτήτες
Η νεαρή γυναίκα είναι ειδική στα ζώα και συγκεκριμένα στα σκυλιά. Εκπαιδευτικός, έχει ήδη γράψει έξι βιβλία για αυτά. Στο κέντρο Sunny Dog της, έδωσε συμβουλές στους μελλοντικούς ιδιοκτήτες για να τους καθοδηγήσουν στην επιλογή του επόμενου κατοικίδιου τους. Ήταν επίσης εκεί για να καθοδηγήσει τους δασκάλους στην εκπαίδευση του νέου τους τετράποδου φίλου.
Αλλά με την κρίση υγείας, η Ιρίνα έπρεπε να αναθεωρήσει τον τρόπο εργασίας της. Πράγματι, αυτή και η σύντροφός της Γιούλια συνέχισαν την κτηνιατρική τους δραστηριότητα χάρη στο Zoom, ένα εργαλείο για εξ αποστάσεως επικοινωνία. Από την αρχή του πολέμου, συνέχισε να χρησιμοποιεί το Zoom για να βοηθά τους ιδιοκτήτες που βρίσκονται με κατοικίδια που τρελαίνονται και κατακλύζονται από το άγχος της βόμβας.
Στο κέντρο προσφύγων, η Ιρίνα προσπαθεί να φροντίσει τα σκυλιά για να τα συνηθίσει στον ήχο των βομβαρδισμών ή των σειρήνων. Με την επανάληψη των ασκήσεων, ο σκύλος καταλήγει να καταλάβει ότι αυτοί οι θόρυβοι είναι φυσιολογικοί και ότι δεν υπάρχει κίνδυνος. Η νεαρή εξηγεί επίσης στους ιδιοκτήτες ότι τώρα είναι απαραίτητο να σκεφτούν το μέλλον. Τους ζητά λοιπόν να σταματήσουν να τους μαλώνουν και κυρίως να σταματήσουν να χρησιμοποιούν λουρί που στραγγαλίζει το λαιμό του ζώου τους.