Ποδοδερματίτιδα, τι είναι;
Δεν πρέπει να μιλάμε για ποδοδερματίτιδα σκύλου αλλά μάλλον ποδοδερματίτιδα σκύλου καθώς αυτό το σύνολο δερματολογικών παθήσεων που επηρεάζουν το άκρο των ποδιών του σκύλου προέρχεται από διαφορετική προέλευση και εκδηλώνεται σε εξίσου διαφορετικές κλινικές εικόνες .
Πράγματι, ο όρος ποδοδερματίτιδα είναι ένας γενικός όρος που δηλώνει μια φλεγμονή του δέρματος που καλύπτει τα δάχτυλα, τα μεσοδακτύλια κενά (ανάμεσα στα δάχτυλα), τα μαξιλάρια και/ή τα νύχια του σκύλου.
Αυτή η δερματική πάθηση μπορεί να περιορίζεται μόνο στο ένα πόδι του σκύλου, αλλά μπορεί επίσης, σε άλλες περιπτώσεις, να επηρεάσει και τα δύο πόδια του ζώου ή άλλες περιοχές του σώματός του.
Ποια είναι τα συμπτώματα της ποδοδερματίτιδας;
Η Η ποδοδερματίτιδα μπορεί να εκφραστεί με:
- μεσοδακτύλιο ερύθημα, με άλλα λόγια ερυθρότητα του δέρματος ανάμεσα στα δάχτυλα του σκύλου. Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα με ποδοδερματίτιδα αλλεργικής προέλευσης ή βακτηριακή, μυκητιασική ή παρασιτική λοίμωξη. Πολύ συχνά, η ερυθρότητα συνοδεύεται από κνησμό, έντονη αίσθηση κνησμού.
- τριχόπτωση (ή αλωπεκία),
- εμφάνιση οζιδίων ή συριγγίων στο πόδι, που πιθανόν να συνοδεύονται από χωλότητα,
- διαβρώσεις ή εξελκώσεις του δέρματος, λιγότερο συχνά.
Καθώς η ποδοδερματίτιδα προκαλεί δυσφορία και/ή πόνο στους σκύλους, είναι σύνηθες το ζώο να γλείφει επίμονα τα πόδια του με κίνδυνο να περιπλέξει περαιτέρω την κατάσταση.
Ποδοδερματίτιδα σε σκύλους: πιθανή προέλευση
Τα αίτια της ποδοδερματίτιδας στους σκύλους είναι πολύ διαφορετικά.
Όταν φτάνει μόνο το ένα πόδι
Όταν επηρεάζεται μόνο το ένα πόδι του σκύλου, είναι πιθανό η ποδοδερματίτιδα να προέρχεται από:
Η παρουσία ξένου σώματος
Η φλεγμονή μπορεί να οφείλεται στην παρουσία ξένου σώματος που έχει εισχωρήσει κάτω από το δέρμα. Οι ράχες είναι ένα κλασικό και κοινό παράδειγμα στους σκύλους. Αυτά τα ξερά χόρτα που βρέθηκαν κατά μήκος των επαρχιακών λωρίδων και σε χωράφια με ψηλό γρασίδι στα τέλη του καλοκαιριού φυτεύονται ανάμεσα στα δάχτυλα του σκύλου και στη συνέχεια διεισδύουν κάτω από το δέρμα του. Οι πολύ σκληρές μπάρες αυτού του φυτού του επιτρέπουν στη συνέχεια να μεταναστεύσει μέσω των ιστών των μεσοδακτυλικών χώρων. Στη συνέχεια προκαλεί πρήξιμο μεταξύ των δακτύλων και σχηματισμό συριγγίου που αναγκάζει το ζώο να γλείφει καταναγκαστικά το προσβεβλημένο πόδι.
Η θεραπεία βασίζεται στην αφαίρεση, στο ιατρείο ή με χειρουργική επέμβαση, του ξένου σώματος ακολουθούμενη από χορήγηση αντιβιοτικών.
Ένα πρόβλημα συμπεριφοράς
Μια ποδοδερματίτιδα μπορεί να είναι ψυχογενούς προέλευσης. Τα σκυλιά που υποφέρουν από άγχος μπορεί να γλείφουν ή να μασούν καταναγκαστικά ένα από τα πόδια τους, προκαλώντας δερματίτιδα από γλείψιμο. Συχνά είναι το αριστερό μπροστινό πόδι στην άρθρωση του καρπού που αποτελεί αντικείμενο εντατικού γλείψιμο. Αυτή η διαταραχή είναι ενδεικτική μεγάλης ψυχολογικής ταλαιπωρίας στο ζώο, η οποία θα πρέπει να ανακουφιστεί με τη χρήση συμπεριφορικής θεραπείας, συνοδευόμενη εάν είναι απαραίτητο από αγχολυτικά φάρμακα. Εναλλακτικά φάρμακα όπως τα φυτικά φάρμακα μπορούν επίσης να υποστηρίξουν φυσικά τα αποτελέσματα της συμπεριφορικής θεραπείας.
Ένας όγκος δέρματος
Αν και είναι σχετικά σπάνια σε σκύλους, η παρουσία εντοπισμένου όγκου στο πόδι μπορεί επίσης να είναι η αιτία της ποδοδερματίτιδας σε σκύλους.Μεταξύ αυτών των όγκων, μπορεί κανείς να συναντήσει ακανθοκυτταρικά καρκινώματα, μαστοκυτώματα ή μελανώματα. Εκδηλώνονται με την εμφάνιση μάζας ή έλκους στα δάχτυλα του σκύλου ή στη βάση των νυχιών του.
Η θεραπεία θα εξαρτηθεί από τη φύση του όγκου που θα πρέπει να αναγνωρίσει ο κτηνίατρος μέσω βιοψίας δέρματος και απεικονιστικών εξετάσεων.
Όταν φτάσετε σε πολλά πόδια
Όταν επηρεάζονται πολλά πόδια του σκύλου, η ποδοδερματίτιδα μπορεί να βρει την προέλευσή της σε:
Ερεθισμός, εγκαύματα ή κρυοπαγήματα
Ο ερεθισμός είναι η πιο κοινή και διαδεδομένη αιτία ποδοδερματίτιδας σε σκύλους.
Το δέρμα που καλύπτει όλες τις περιοχές του ποδιού του σκύλου συχνά υπόκειται σε ισχυρή πίεση λόγω του βάρους του ζώου ή σε πολυάριθμες τριβές, γεγονός που ευνοεί την ανάπτυξη ερεθισμών σε αυτό το επίπεδο.
Ορισμένες ερεθιστικές ή καυστικές ουσίες που υπάρχουν στο περιβάλλον διαβίωσης του σκύλου μπορούν επίσης να προκαλέσουν ερεθισμό στα πόδια του σκύλου. Αυτό ισχύει για ορισμένα λιπάσματα, ζιζανιοκτόνα, προϊόντα οικιακής χρήσης ή υδρογονάνθρακες.
Στη συνέχεια είναι απαραίτητο να εντοπιστούν οι εν λόγω ουσίες για να αποφευχθεί η επαφή τους με τα πόδια του σκύλου και να καθαριστούν προσεκτικά με νερό και ήπιο σαμπουάν για να λυθεί το πρόβλημα.
Η επαφή των ποδιών με μια πολύ καυτή ουσία όπως η άσφαλτος των πεζοδρομίων εν μέσω καύσωνα ή, αντίθετα, πολύ κρύο όπως παγωμένο έδαφος μπορεί να προκαλέσει εγκαύματα ή κρυοπαγήματα, προκαλώντας ποδοδερματίτιδα. Το δέρμα των μαξιλαριών και των δακτύλων μπορεί στη συνέχεια να εμφανίσει διαβρώσεις ή έλκη.
Μια αλλεργία
Η Η ποδοδερματίτιδα μπορεί επίσης να είναι αλλεργικής προέλευσης σε περίπτωση ατοπικής δερματίτιδας, τροφικής αλλεργίας ή δυσανεξίας ή, πιο σπάνια, σε περίπτωση δερματίτιδας λόγω αλλεργίας σε τσιμπήματα ψύλλων. Η αλλεργική αιτία είναι η δεύτερη αιτία βλάβης στα πόδια σε σκύλους.
Μπορεί επίσης να οφείλεται σε αλλεργία εξ επαφής. Στην τελευταία περίπτωση, οι βλάβες εμφανίζονται μόνο στις περιοχές του ποδιού που έρχονται σε επαφή με το έδαφος.
Αλλεργικά αίτια ποδοδερματίτιδας προκαλούν γενικά μεσοδακτυλικό ερύθημα (κοκκίνισμα του δέρματος μεταξύ των δακτύλων) καθώς και έντονο κνησμό που είναι η αιτία του έντονου γλείψιμο. Με εξαίρεση την αλλεργία εξ επαφής, άλλες περιοχές του σώματος μπορεί επίσης να εμφανίσουν βλάβες.
Μυκητιασική ή παρασιτική προσβολή
Η μυκητιασική και παρασιτική ποδοδερματίτιδα είναι αρκετά συχνή στους σκύλους.
Μπορούν έτσι να συνδεθούν με τον πολλαπλασιασμό μυκήτων ή μικροσκοπικών ζυμομυκήτων στο δέρμα του σκύλου. Η Malassezia pachydermatis, η Candida albicans και οι παράγοντες ringworm μπορούν επομένως να εμπλέκονται, μεταξύ άλλων μυκητιασικών λοιμώξεων.
Η Η παρασιτική ποδοδερματίτιδα, από την πλευρά της, μπορεί να συνδεθεί με προσβολή από demodex, τον παράγοντα που ευθύνεται για την αποδημίαση, από chiggers σε περίπτωση θρομβίτιδας και σπανιότερα από προνύμφες Pelodera, που προσβάλλουν τα σκυλιά που κοιμούνται σε βρώμικο, υγρό σκουπίδια.
Μια ανωμαλία διαμόρφωσης ρουλεμάν
Μερικοί σκύλοι έχουν τα λεγόμενα μαξιλαράκια «πέταλου» όπου το δέρμα μεταξύ των δύο κεντρικών μαξιλαριών σχηματίζει μια τριχωτή γέφυρα πάνω από μια περιοχή στήριξης. Αυτές οι τρίχες θα δημιουργήσουν στη συνέχεια βλάβες κατά τη διάρκεια της πίεσης: οι τρίχες θα ενσαρκωθούν στο χόριο και θα προκαλέσουν φλεγμονώδη αντίδραση. Αυτός ο τύπος φλεγμονής είναι πιο συχνός σε σκύλους με κοντά μαλλιά.
Πολλαπλασιασμός βακτηρίων
Το άκρο των ποδιών του σκύλου είναι περιοχές που συχνά έρχονται σε επαφή με βρωμιά και υγρασία και ευνοούν ιδιαίτερα τον πολλαπλασιασμό παθογόνων βακτηρίων όπως ο Staphylococcus pseudintermedius στο δέρμα.
Η θεραπεία για αυτόν τον τύπο ποδοδερματίτιδας βασίζεται στην αντιβιοτική θεραπεία.
Ένα αυτοάνοσο νόσημα
Πολλές αυτοάνοσες ασθένειες σε σκύλους μπορεί να προκαλέσουν βλάβη στα πόδια.Αυτή είναι ιδιαίτερα η περίπτωση της πέμφιγας, της αγγειίτιδας, της νόσου της ψυχρής συγκολλητίνης, του πομφολυγώδους πεμφιγοειδούς και των βλεννογόνων μεμβρανών, της φυσαλίδας της επιδερμόλυσης κ.λπ. Ανάλογα με την ασθένεια που την προκαλεί, οι βλάβες του ποδιού μπορεί να σχετίζονται με άλλες βλάβες που εντοπίζονται αλλού στο σώμα του ζώου.
Μια μεταβολική νόσο
Η παρουσία δερματολογικών βλαβών στα πόδια του σκύλου μπορεί να είναι ένα από τα σημάδια μιας μεταβολικής νόσου όπως χρόνιας νεφρικής ανεπάρκειας, καρκίνου του ήπατος ή ακόμα και υπερπαραθυρεοειδισμού.
Μια ασθένεια γενετικής προέλευσης
Δερμάτωση που ανταποκρίνεται στον ψευδάργυρο σε σκύλους σκανδιναβικού τύπου, η οποία μπορεί επίσης, μεταξύ άλλων συμπτωμάτων, να είναι η αιτία της ποδοδερματίτιδας. Στη συνέχεια, το τελευταίο χαρακτηρίζεται από έντονη πάχυνση των μαξιλαριών καθώς και από την παρουσία φολίδων και κρούστας.
Distemper
Ένα από τα σημάδια της σύγχυσης είναι η πάχυνση του δέρματος των μαξιλαριών.
Πώς αντιμετωπίζεται η ποδοδερματίτιδα σε σκύλους;
Πριν αντιμετωπίσει την αιτιολογική νόσο, ο κτηνίατρος θα προσπαθήσει να σπάσει τον κύκλο της φλεγμονής που προκαλείται από το γλείψιμο του σκύλου σε περίπτωση κνησμού, ενόχλησης ή πόνου σε ένα ή περισσότερα πολλά πόδια. Για αυτό, μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα κολάρο για να αποτρέψει τον σκύλο από το να εισάγει μικρόβια γλείφοντας τις βλάβες του.
Στη συνέχεια, σε ένα δεύτερο βήμα, μπορεί ενδεχομένως να συνταγογραφήσει τοπικά αντισηπτικά καθώς και τοπικές θεραπείες για τον περιορισμό της φλεγμονής ή την ανακούφιση από τον κνησμό.
Πέρα από αυτές τις θεραπείες πρώτης γραμμής, ο κτηνίατρος μπορεί επίσης να συνταγογραφήσει θεραπείες που θα θεραπεύσουν την υποκείμενη νόσο που προκαλεί την ποδοδερματίτιδα.
Πιο συχνά, θα μπορούσε να είναι:
Τοπικές θεραπείες και καθημερινά μπάνια
Συχνά λουτρά με αντισηπτικά διαλύματα που σχετίζονται με τοπική εφαρμογή φουκιδικού οξέος μπορεί να είναι απαραίτητα σε περίπτωση βακτηριακής ποδοδερματίτιδας.
Ο συχνός καθαρισμός των ποδιών με ένα ήπιο ή περιποιητικό σαμπουάν που ακολουθείται από προσεκτικό στέγνωμα των κενών μεταξύ των δακτύλων μπορεί επίσης να βοηθήσει σε περίπτωση ερεθισμού, παρασιτικής ή μυκητιακής προσβολής ή ατοπίας.
Συμπεριφορική θεραπεία
Αν η αιτία της ποδοδερματίτιδας σχετίζεται με το άγχος ή την πλήξη, ο κτηνίατρός σας μπορεί να σας συμβουλεύσει να κάνετε μια συμβουλή συμπεριφοράς προκειμένου να προσδιορίσετε με σαφήνεια το πρόβλημα που οφείλεται στο καταναγκαστικό γλείψιμο του ζώου. Έτσι, ο ιατρός θα μπορεί να σας συμβουλεύσει όσο το δυνατόν καλύτερα σχετικά με την εφαρμογή μιας συμπεριφορικής θεραπείας, που σχετίζεται ή όχι με φαρμακευτική αγωγή, η οποία θα επιτρέψει την ανακούφιση από την αγχώδη κατάσταση του σκύλου.
Γενικές θεραπείες
Όταν η τοπική φροντίδα δεν είναι αρκετή ή δεν ενδείκνυται, ο κτηνίατρος μπορεί να καταφύγει σε γενικές φαρμακευτικές θεραπείες. Έτσι, μπορεί να συνταγογραφήσει αντιβιοτικά σε περίπτωση βακτηριακής ποδοδερματίτιδας, αντιμυκητιακά σε περίπτωση μυκητιασικής ποδοδερματίτιδας, ανοσοκατασταλτικά φάρμακα σε περίπτωση αυτοάνοσης ποδοδερματίτιδας, δίαιτα εξάλειψης σε περίπτωση τροφικής αλλεργίας κ.λπ.
Θα καταλάβετε, η θεραπεία της ποδοδερματίτιδας σε σκύλους θα εξαρτηθεί από την προσδιορισμένη αιτία της πάθησης. Μόνο ο κτηνίατρός σας μπορεί να προσδιορίσει την προέλευση του προβλήματος κατά τη διάρκεια μιας δερματολογικής επίσκεψης και μετά από διάφορες εξετάσεις.