Τι είναι τα κλωστρίδια;
Η πεπτική κλωστριδίωση σε σκύλους είναι ένα σύνθετο σύνδρομο, σχετικά ελάχιστα κατανοητό, που χαρακτηρίζεται από οξεία ή χρόνια διάρροια και του οποίου ο αιτιολογικός παράγοντας είναι το βακτήριο Clostridium perfringens.
Αυτό το βακτήριο θα ήταν μέρος της φυσιολογικής εντερικής βακτηριακής χλωρίδας του σκύλου, αλλά φαίνεται ότι ορισμένα βακτηριακά στελέχη είναι ικανά, σε ορισμένες περιπτώσεις, να παράγουν μια εντεροτοξίνη επιβλαβή για το ζώο. Αυτή η τοξίνη έχει την ικανότητα να προσκολλάται στον εντερικό βλεννογόνο και να προκαλεί διάφορες βλάβες, που κυμαίνονται από τη μείωση της διαπερατότητας των εντερικών κυττάρων μέχρι την καθαρή και απλή καταστροφή των τελευταίων.
Η ικανότητα του Clostridium perfringens να προκαλεί ασθένεια θα μπορούσε να εξαρτάται από παράγοντες εγγενείς στο ζώο, όπως η «υγεία» του γαστρεντερικού σωλήνα ή η ανοσολογική του κατάσταση.
Ορισμένες καταστάσεις όπως το στρες, οι διατροφικές αλλαγές ή οι διακυμάνσεις του pH στην εντερική οδό είναι επίσης ύποπτες ότι προάγουν την παραγωγή τοξινών από βακτήρια. Ωστόσο, φαίνεται ότι οι περιπτώσεις πεπτικής κλωστριδίωσης σε σκύλους συνδέονται συχνά με υπερπληθυσμό βακτηρίων Clostridium perfringens στο λεπτό έντερο.
Πότε υπάρχει υποψία πεπτικής κλωστριδίωσης σε σκύλους;
Η πεπτική κλωστριδίωση σε σκύλους μπορεί να σχετίζεται με οξεία, αιφνίδια έναρξη διάρροιας ή χρόνια (μακροχρόνια) και διαλείπουσα διάρροια που υποτροπιάζει κάθε 2 έως 4 εβδομάδες. Αυτά τα επεισόδια μπορεί να επιμείνουν για μήνες ή και χρόνια.
Εκτός από τα χαλαρά κόπρανα, η διάρροια που σχετίζεται με την κλωστριδίωση συνήθως σχετίζεται με την παρουσία βλέννας στα κόπρανα, τον τενεσμό (προσπάθειες αφόδευσης) και, μερικές φορές, την παρουσία σκούρου κόκκινου αίματος στα κόπρανα. Οι προσβεβλημένοι σκύλοι συνήθως εκδηλώνουν την ανάγκη να αφοδεύουν συχνά και επειγόντως.
Μερικοί σκύλοι μπορεί να εμφανίσουν υγρά κόπρανα, εμετό και μετεωρισμό.
Αν και η πεπτική κλωστριδίωση μπορεί να εμφανιστεί σε σκύλους οποιασδήποτε ηλικίας, οι περισσότεροι σκύλοι που αναπτύσσουν χρόνια συμπτώματα είναι μεσήλικες ή μεγαλύτεροι.
Πώς γίνεται η διάγνωση της πεπτικής κλωστριδίωσης;
Σε περίπτωση πεπτικής κλωστριδίωσης, η διάγνωση της βεβαιότητας είναι σχετικά δύσκολο να τεθεί. Για να γίνει αυτό, ο κτηνίατρός σας μπορεί να χρησιμοποιήσει διάφορες εξετάσεις, συμπεριλαμβανομένων μικροβιολογικών εξετάσεων κοπράνων και κολονοσκόπησης.
Πώς αντιμετωπίζεται η κλωστριδιακή εντεροτοξίκωση;
Η πεπτική κλωστριδίωση συνήθως απαιτεί αντιβιοτική θεραπεία από το στόμα για 5 έως 7 ημέρες. Οι υποτροπιάζουσες χρόνιες περιπτώσεις θα απαιτήσουν αντιβιοτική θεραπεία για αρκετές εβδομάδες.
Η διατροφή παίζει ρόλο στη θεραπεία και τη διαχείριση των σκύλων με αυτήν την πάθηση. Οι δίαιτες πλούσιες σε φυτικές ίνες συχνά βελτιώνουν τα κλινικά συμπτώματα μειώνοντας τον αριθμό του Clostridium στην εντερική οδό και ρυθμίζοντας το pH του εντέρου. Το Psyllium είναι μια πηγή διαλυτών φυτικών ινών που μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να ενισχύσει τα αποτελέσματα μιας δίαιτας πλούσιας σε φυτικές ίνες, 1/2 έως 2 κουταλάκια του γλυκού την ημέρα στη διατροφή. Τα προβιοτικά μπορεί επίσης να έχουν ευεργετικά αντιβακτηριακά αποτελέσματα στο Clostridium.
Εάν ο έμετος και η διάρροια είναι σοβαρές, ο σκύλος μπορεί να χρειαστεί νοσηλεία για να διορθωθεί η αφυδάτωση.
Εάν το ζώο δεν ανταποκρίνεται καλά στη θεραπεία, αυτό υποδηλώνει την παρουσία άλλων υπαρχουσών παθολογιών και τότε θα χρειαστούν πρόσθετες διαγνωστικές αξιολογήσεις.