Τι είναι η οικογενής δερματομυοσίτιδα σε σκύλους;
Η οικογενής δερματομυοσίτιδα είναι μια κληρονομική φλεγμονώδης νόσος που χαρακτηρίζεται από βλάβη των αρθρώσεων του δέρματος και των μυών.
Οι ράτσες Collie, Shetland Shepherd, Beauceron, Australian Shepherd, German Shepherd, Chow-Chow ή Welsh Corgi φαίνεται να έχουν προδιάθεση για αυτό.
Στο Collie, η ασθένεια θα μεταδιδόταν σύμφωνα με έναν αυτοσωμικό κυρίαρχο τρόπο με μεταβλητή εκφραστικότητα. Με άλλα λόγια, το γονίδιο που ευθύνεται για την ασθένεια θα φέρει ένα χρωμόσωμα μη φύλου και θα χρειαζόταν μόνο ένα αντίγραφο του γονιδίου που φέρει την ανωμαλία, που μεταδίδεται από έναν άρρωστο γονέα, για να προσβληθεί ο σκύλος από την ασθένεια.
Ωστόσο, ο γενετικός παράγοντας δεν φαίνεται να είναι ο μόνος παράγοντας πυροδότησης της νόσου. Άλλοι παράγοντες, όπως ιογενείς, ανοσολογικοί/αλλεργικοί, τραυματικά αίτια ή υπεριώδεις ακτίνες θα μπορούσαν επίσης να παίξουν ρόλο στην εμφάνισή του.
Πώς εκδηλώνεται η ασθένεια στους σκύλους;
Στους σκύλους, όπως και στους ανθρώπους που μπορεί επίσης να προσβληθούν από αυτή την ασθένεια, τα συμπτώματα της δερματομυοσίτιδας είναι πολύ ποικίλα.
Τα κλινικά σημεία περιλαμβάνουν τόσο δερματικά όσο και μυϊκά σημεία. Ενώ ορισμένα ζώα εμφανίζουν και τα δύο, μερικά μπορεί να εμφανίζουν μόνο το ένα ή το άλλο από αυτά τα συμπτώματα.
Τα δερματικά σημάδια της νόσου εμφανίζονται γενικά πρώτα και πολύ νωρίς στη ζωή του σκύλου, μεταξύ 7 εβδομάδων και 6 μηνών. Συνήθως ακολουθούνται από μυϊκά σημάδια τους επόμενους μήνες. Πιο σπάνια, τα σημάδια μπορεί να εμφανιστούν μόνο στην ενήλικη ζωή και συμπίπτουν με την περίοδο ζέστης, την κύηση, τη γαλουχία, την παρατεταμένη έκθεση στο ηλιακό φως ή το τραύμα.
Η βλάβη του δέρματος αρχίζει συνήθως στο πρόσωπο του σκύλου, γύρω από τα μάτια και τα χείλη του, στη μύτη, στο τέλος των πτερυγίων του αυτιού, στην άκρη της ουράς και/ή στο τέλος των ποδιών.
Σε σοβαρές μορφές, οι οστέινες προεξοχές όπως οι ώμοι, οι αγκώνες, τα γόνατα, ο ταρσίς και ο καρπός μπορεί να εμφανίσουν βλάβες.
Αυτές οι βλάβες αποτελούνται από αποχρωματισμό, ερύθημα (κοκκίνισμα του δέρματος), βλατίδες (είδη σπυριών), έλκη που σχηματίζουν κρούστες και δίνουν τη θέση τους σε άτριχες ουλές.
Μπορεί να εμφανιστούν κυστίδια και έλκη στον στοματικό βλεννογόνο, αν και αυτό είναι σπάνιο.
Οι βλάβες μπορεί να επιπλέκονται από μια δευτερογενή μόλυνση που προκαλεί φαγούρα.
Μυϊκά συμπτώματα εμφανίζονται συνήθως μερικές εβδομάδες έως λίγους μήνες μετά τα δερματικά συμπτώματα.Μπορεί να αποτελούνται από ατροφία των μασητών (μύες της γνάθου), δυσκαμψία στο βάδισμα, δυσανεξία στην άσκηση καθώς και διαταραχές κατάποσης και παλινδρόμηση που σχετίζονται με μεγαοισοφάγο.
Πώς γίνεται η διάγνωση αυτής της ασθένειας;
Ο κτηνίατρος μπορεί να υποψιαστεί την ασθένεια παρατηρώντας τα κλινικά σημεία που παρουσιάζει ο σκύλος, ανάλογα με τη ράτσα και την ηλικία του.
Όμως η οριστική διάγνωση αυτής της νόσου βασίζεται σε βιοψίες δέρματος και μυών, ηλεκτρομυογραφία και δόση κυκλοφορούντων ανοσοσυμπλεγμάτων.
Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί η οικογενής δερματομυοσίτιδα σκύλου σε σκύλους;
Η θεραπεία είναι ουσιαστικά ιατρική και εξαρτάται από τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων. Περιορίζει μόνο τα συμπτώματα της νόσου και χρησιμοποιεί ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, αντιβιοτικά σε περίπτωση σχετικής επιμόλυνσης και χρήση αντισηπτικών ή κερατορυθμιστικών σαμπουάν.Η χορήγηση βασικών λιπαρών οξέων και βιταμίνης Ε μπορεί επίσης να είναι ευεργετική.