Τι είναι το σάρκωμα μαλακών μορίων;
Το σάρκωμα μαλακών ιστών είναι ένας γενικός όρος για διάφορους τύπους όγκων που επηρεάζουν τον συνδετικό ιστό. Αυτοί οι όγκοι είναι πιθανό να αναπτυχθούν οπουδήποτε υπάρχει συνδετικός ιστός: στους υποστηρικτικούς ιστούς του δέρματος καθώς και σε μυϊκό, αίμα και νευρικό ιστό.
Περισσότερα από τα μισά σαρκώματα μαλακών μορίων αναπτύσσονται στα άκρα, αν και μπορούν να βρεθούν σε όλο το σώμα του ζώου.
Αυτό ονομάζεται:
- ένα ινοσάρκωμα, ένας όγκος ινώδους ιστού σε σκύλους. Το ινοσάρκωμα ευθύνεται για περίπου το 15% των καρκίνων του δέρματος που προσβάλλουν σκύλους,
- ένα νευροϊνοσάρκωμα ή κακοήθη σβάννωμα, ένας όγκος που αναπτύσσεται σε βάρος του νευρικού ελύτρου,
- αιμαγγειοσάρκωμα, όγκος αιμοφόρων αγγείων ή δέρματος,
- λιποσάρκωμα, όγκος λιπώδους ιστού,
- ένα ραβδομυοσάρκωμα, ένας όγκος των σκελετικών μυών,
- ένα λειομυοσάρκωμα, ένας όγκος των λείων μυών του εντέρου.
Όλοι αυτοί οι όγκοι μπορεί να είναι το αποτέλεσμα της ανεξέλεγκτης ανάπτυξης διαφόρων τύπων κυττάρων που αποτελούν τον συνδετικό ιστό.
Αλλά, παρόλο που τα σαρκώματα μαλακών μορίων προέρχονται από πολλούς διαφορετικούς τύπους κυττάρων, συνολικά αυτοί οι όγκοι συμπεριφέρονται όλοι με τον ίδιο τρόπο και η θεραπεία τους είναι συνήθως η ίδια. Τα σαρκώματα μαλακών μορίων τείνουν έτσι να εισβάλλουν εύκολα στους περιβάλλοντες τοπικούς ιστούς. Λέγεται επίσης ότι έχουν μεγάλη διείσδυση τοπικά.
Ποια είναι τα συμπτώματα του σαρκώματος μαλακών μορίων σε σκύλους;
Τα συμπτώματα που μπορεί να έχει το κατοικίδιο ζώο σας εξαρτώνται από το πού βρίσκεται ο όγκος. Καθώς αυτοί οι όγκοι αναπτύσσονται σχεδόν σε οποιοδήποτε μέρος του σώματος, τα σημάδια ποικίλλουν σημαντικά ανάλογα με τους ιστούς που επηρεάζονται. Έτσι, σε περίπτωση όγκων σε:
- μυϊκός ιστός, το ζώο μπορεί να εμφανίσει σημάδια πόνου και σφιχτή μάζα στην πληγείσα περιοχή,
- άκρα, ο σκύλος μπορεί να παρουσιάσει χωλότητα και πρήξιμο,
- νευρικός ιστός, ο σκύλος μπορεί να υποφέρει από νευρολογικές διαταραχές,
- του εντέρου, ο σκύλος μπορεί να υποφέρει από πεπτικές διαταραχές όπως εμετό, διάρροια, έλλειψη όρεξης, απώλεια βάρους και κοιλιακό άλγος,
- του στόματος, τα ζώα έχουν συχνά κακή αναπνοή, δυσκολίες στη σίτιση και αιμορραγία,
- του αναπαραγωγικού συστήματος, αυτό μπορεί να οδηγήσει σε δυσκολία στην ούρηση ή στην αφόδευση.
Πώς διαγιγνώσκονται τα σαρκώματα μαλακών μορίων;
Όταν ο όγκος είναι προσβάσιμος, μπορεί να πραγματοποιηθεί αναρρόφηση του όγκου με λεπτή βελόνα από τον κτηνίατρο. Αυτή η διαδικασία συνίσταται στην αναρρόφηση ενός δείγματος κυττάρων απευθείας από το εσωτερικό του όγκου προκειμένου να εξεταστούν στο μικροσκόπιο.
Ωστόσο, η διάγνωση της βεβαιότητας δεν είναι πάντα δυνατή με αυτή τη μέθοδο και τότε μπορεί να χρειαστεί βιοψία. Η βιοψία είναι η χειρουργική αφαίρεση ενός τμήματος του όγκου το οποίο στη συνέχεια θα εξεταστεί στο μικροσκόπιο. Αυτή η ανάλυση ενημερώνει τον κτηνίατρο για την επιθετικότητα του όγκου καθώς και για τον τρόπο προσέγγισης της θεραπείας.
Η αξιολόγηση επέκτασης καθιστά στη συνέχεια δυνατή την αναζήτηση πιθανής εξάπλωσης του όγκου σε άλλα μέρη του σώματος. Αυτή η αξιολόγηση μπορεί να περιλαμβάνει εξετάσεις αίματος, εξετάσεις ούρων, ακτινογραφίες θώρακα, δείγματα λεμφαδένων και πιθανώς υπερηχογράφημα κοιλίας.
Ποιες είναι οι θεραπευτικές επιλογές;
Η πιο συχνά χρησιμοποιούμενη θεραπεία για όλα τα σαρκώματα μαλακών μορίων είναι η χειρουργική επέμβαση. Όμως, καθώς αυτοί οι όγκοι είναι πολύ διεισδυτικοί τοπικά, η εκτομή του όγκου πρέπει να είναι μεγάλη και ολική. Η θεραπεία επομένως μερικές φορές απαιτεί να ακρωτηριαστεί το ζώο ή να γίνει μια δεύτερη επέμβαση που επιτρέπει μεγαλύτερη εκτομή. Ωστόσο, οι υποτροπές είναι αρκετά συχνές μετά την επέμβαση.
Όταν δεν μπορούμε να κάνουμε εκτομή πέρα από τα υγιή όρια, μερικές φορές μπορούμε να καταφύγουμε σε επικουρική θεραπεία (χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία) ή να θεωρήσουμε τη χειρουργική επέμβαση μόνο ως παρηγορητική θεραπεία για τη μείωση του μεγέθους του όγκου, των κλινικών σημείων που σχετίζονται με αυτόν και ως εκ τούτου βελτιώστε την ποιότητα ζωής του ζώου.