Η διάρκεια ζωής του σκύλου εξαρτάται από το μέγεθός του
Κατά μέσο όρο, η μακροζωία ενός σκύλου είναι μεταξύ 11 και 13 ετών, όλες οι ράτσες μαζί. Ωστόσο, υπάρχουν σημαντικές διακυμάνσεις στο προσδόκιμο ζωής ενός σκύλου ανάλογα με το ενήλικο μέγεθος του, το οποίο συχνά καθορίζεται από τη ράτσα του.
Έτσι τα μικρά σκυλιά τείνουν να ζουν περισσότερο από τα μεγάλα σκυλιά. Μερικοί μικρόσωμοι σκύλοι (5-10 κιλά) ζουν περίπου 14 ετών, μεσαίοι και μεγαλόσωμοι σκύλοι συνήθως 12-13 ετών και ορισμένες γιγάντιες ράτσες σκύλων όπως μαστίφ ή μεγάλοι Δανοί μόλις 7-8 ετών.Τα τελευταία ωριμάζουν αργότερα από τα μικρά, αλλά γερνούν πολύ πιο γρήγορα μετά.
Βραχυκεφαλικά σκυλιά και σκυλιά-παιχνίδια, εξαιρέσεις στον κανόνα
Οι σκύλοι-παιχνίδια, οι οποίοι είναι σκύλοι πολύ μικρού μεγέθους που γενικά ζυγίζουν λιγότερο από 5 κιλά στην ενήλικη ζωή, αποτελούν ωστόσο εξαίρεση στον κανόνα που αναφέρεται παραπάνω. Το προσδόκιμο ζωής τους είναι μικρότερο από τα μικρά σκυλιά και πιο κοντά σε αυτό των μεσαίων σκύλων με μέσο προσδόκιμο ζωής 13,8 χρόνια.
Ομοίως, οι υπερτυπωμένοι βραχυκεφαλικοί σκύλοι με πολύ επίπεδα ρύγχη έχουν γενικά μικρότερο προσδόκιμο ζωής από άλλους σκύλους, ανεξάρτητα από το ενήλικο μέγεθός τους. Η ιδιαίτερη μορφολογία τους τα εκθέτει σε αναπνευστικές δυσκολίες που τείνουν να κουράζουν την καρδιά τους πρόωρα και να μειώνουν ως αποτέλεσμα το προσδόκιμο ζωής τους. Έτσι, τα γαλλικά μπουλντόγκ -που είναι μικρά σκυλιά- έχουν προσδόκιμο ζωής που σπάνια ξεπερνά τα 11 χρόνια.
Οι μακροβιότερες ράτσες σκύλων
Μια βρετανική μελέτη που δημοσιεύθηκε τον Νοέμβριο του 2011 κατέταξε τις ράτσες σκύλων ανάλογα με το προσδόκιμο ζωής τους. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι στις 5 κορυφαίες ράτσες σκύλων που ζουν περισσότερο, βρίσκουμε μόνο μικρόσωμους σκύλους με:
- το κανίς του οποίου ο μέσος όρος ζωής είναι 14,6 χρόνια,
- το Θιβετιανό Σπάνιελ, με διάρκεια ζωής 14,4 χρόνια,
- η Λάσα Άψο, που ζει κατά μέσο όρο 14,3 χρόνια,
- το Border Terrier και το Cairn Terrier των οποίων η μέση μακροζωία είναι 14 χρόνια
Πόσων ετών έζησε ο γηραιότερος σκύλος;
Σύμφωνα με τα ρεκόρ Γκίνες, ο μακροβιότερος σκύλος πέθανε το 1939 σε ηλικία 29 ετών και 5 μηνών. Αυτός ο σκύλος ήταν ένας Αυστραλός βοσκός με το όνομα Bluey και ζούσε στην Αυστραλία.
Πώς να παρατείνετε το προσδόκιμο ζωής του σκύλου σας;
Όταν πρόκειται για το προσδόκιμο ζωής, το μέγεθος του σκύλου, η φυλή του και ο γενετικός ντετερμινισμός δεν είναι το παν. Υπάρχουν επίσης διάφοροι παράγοντες ατομικής διαφοροποίησης καθώς και περιβαλλοντικοί παράγοντες και/ή που συνδέονται με τον τρόπο ζωής του σκύλου, οι οποίοι επίσης παίζουν ρόλο στη μακροζωία του.
Και, παρόλο που δεν είναι δυνατό να προστατεύσετε τον σκύλο σας από όλες τις ιδιοτροπίες της ζωής και ότι δεν υπάρχει «μαγική φόρμουλα» που να παρατείνει «σίγουρα» τη ζωή του προσδόκιμου ζωής του ζώου, γνωρίζουμε μερικούς παράγοντες που μπορείτε να ενεργήσετε για να βάλετε τις πιθανότητες με το μέρος σας για να διατηρήσετε το ζώο σας σε καλή κατάσταση όσο το δυνατόν περισσότερο ζωντανό δίπλα σας.
Αυτά περιλαμβάνουν:
- καλή, ισορροπημένη, ποιοτική τροφή που παρέχεται στην ποσότητα που είναι απαραίτητη για την κάλυψη των διατροφικών και ενεργειακών αναγκών του σκύλου,
- η εφαρμογή απλών προληπτικών μέτρων για τη διατήρηση της καλής υγείας του κατοικίδιου ζώου σας και την αποφυγή παθολογιών που μπορούν εύκολα να αντιμετωπιστούν. Αυτά τα απλά προληπτικά μέτρα περιλαμβάνουν την αποπαρασίτωση, τον έλεγχο των εξωτερικών παρασίτων, τον εμβολιασμό και, μερικές φορές, την αποστείρωση,
- μια συνεκτική και με σεβασμό εκπαίδευση του σκύλου για την πρόληψη και τον περιορισμό επικίνδυνων συμπεριφορών του σκύλου, που είναι πιθανό να θέσουν τη ζωή του σε κίνδυνο,
- διατήρηση του σκύλου στο ιδανικό του βάρος για την πρόληψη της εμφάνισης υπέρβαρου και παχυσαρκίας που είναι γνωστό ότι μειώνουν σημαντικά το προσδόκιμο ζωής του σκύλου (έως 2 χρόνια!). Η διατήρηση υγιούς βάρους ενός σκύλου απαιτεί την κατανομή μιας ισορροπημένης διατροφής σε ποσότητες προσαρμοσμένες στις ανάγκες του σκύλου και τακτική σωματική άσκηση,
- διατήρηση καλής «ψυχολογικής» υγείας του σκύλου ώστε να αποτραπεί το άγχος, το στρες ή η εμφάνιση προβλημάτων συμπεριφοράς στον τελευταίο.Αυτό αφορά κυρίως την ανταπόκριση στις διάφορες ανάγκες του σκύλου (ανάγκη για σωματικές, ψυχικές, κοινωνικές, μασητικές δαπάνες) από τον ιδιοκτήτη του ζώου.