Τα όργανα ακοής στους σκύλους
Όπως οι άνθρωποι και άλλα ζώα, οι σκύλοι αντιλαμβάνονται ήχους χρησιμοποιώντας τα αυτιά τους που στην πραγματικότητα αποτελούνται από 3 μέρη:
- Το εξωτερικό αυτί
Τα κανάλια του εξωτερικού αυτιού ακούγονται προς το μέσο αυτί. Αυτή είναι η «κορυφή» του παγόβουνου, με άλλα λόγια το ορατό μέρος του αυτιού του σκύλου. Αποτελείται κυρίως από το αυτί, ή το ωτιαίο περίπτερο, και τον έξω ακουστικό πόρο.
Στους σκύλους, ανάλογα με τη ράτσα, το πτερύγιο του αυτιού μπορεί να έχει πολύ διαφορετικές μορφολογίες.
Συναντιόμαστε έτσι:
- σκυλιά με κοντά όρθια αυτιά όπως αυτά του Γερμανικού Ποιμενικού ή του Siberian Husky,
- σκυλιά με αυτιά όπως το Schnauzer ή το Fox Terrier,
- σκυλιά με μακριά, πεσμένα αυτιά όπως αυτά του Beagle ή του Cavalier King Charles.
Τα ακουστικά περίπτερα των σκύλων έχουν την ιδιαιτερότητα ότι είναι εξοπλισμένα με πολλούς μύες, γεγονός που επιτρέπει στον σκύλο να τους προσανατολίσει ανάλογα με την πηγή του θορύβου που αντιλαμβάνεται και, έτσι, να εντοπίζει καλύτερα τους ήχους.
Όμως, χάρη στην κινητικότητά τους, τα ακουστικά περίπτερα των σκύλων παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο στην ενδοειδική οπτική επικοινωνία. Τα σκυλιά εκφράζουν πολλά από τα συναισθήματά τους μέσω των κινήσεων και της θέσης των αυτιών τους.
- Το μέσο αυτί
Το μέσο αυτί είναι μια κοιλότητα που βρίσκεται στο κροταφικό οστό.
Στο πλάι του εξωτερικού αυτιού, οριοθετείται από το τύμπανο, τη μεμβράνη που μεταδίδει ηχητικές δονήσεις στην αλυσίδα των 3 οστών που περιέχονται στο μέσο αυτί. Και στην πλευρά του εσωτερικού αυτιού, κλείνει από το οβάλ παράθυρο και το στρογγυλό παράθυρο.
- Το εσωτερικό αυτί
Το εσωτερικό αυτί αποτελείται από το αιθουσαίο σύστημα, το οποίο παρεμβαίνει με την αίσθηση της ισορροπίας, και το κοχλιακό σύστημα, υπεύθυνο για τη μετατροπή των μηχανικών κυμάτων του ήχου σε νευρικές ώσεις που μπορούν να μεταδοθούν στο κεντρικό νευρικό σύστημα μέσω τα μονοπάτια.ακουστικά. Μόνο ο τελευταίος παρεμβαίνει λοιπόν προς την κατεύθυνση της ακοής του σκύλου.
Οι ιδιαιτερότητες της ακοής του σκύλου
Η λειτουργία ακοής του σκύλου είναι μια πολύ σημαντική λειτουργία για τον σκύλο γιατί του επιτρέπει συγκεκριμένα:
- για την ανίχνευση κινδύνου ή θηράματος στην περίπτωση κυνηγετικών σκύλων από τον θόρυβο που παράγει πριν γίνει αντιληπτός από το οπτικό ή οσφρητικό σύστημα,
- να λαμβάνετε τα ακουστικά σήματα που εκπέμπονται από συγγενείς (φωνές, μουγκρητά, γαβγίσματα) ή ανθρώπους και να έρχονται σε επικοινωνία μαζί τους.
Ο σκύλος είναι εντελώς κωφός τις πρώτες 15 ημέρες της ζωής του, αλλά στη συνέχεια γίνεται σε θέση να αντιλαμβάνεται ήχους σε πολύ ευρύτερο φάσμα συχνοτήτων από αυτό των ανθρώπων.
Αντιλαμβάνεται ήχους χαμηλής συχνότητας, από 15Hz και ήχους υψηλής συχνότητας (ή υπέρηχους) έως 60.000 Hz. Για σύγκριση, το ανθρώπινο αυτί μας αντιλαμβάνεται ήχους μόνο έως 20.000 Hz το μέγιστο.
Η καλή ακοή του σκύλου θα του επέτρεπε επίσης να ακούει ήχους που προέρχονται από απόσταση 4 φορές μεγαλύτερους από εκείνους όπου μπορούμε να τους ακούσουμε.
Διαταραχές ακοής σε σκύλους
Οι σκύλοι μπορεί να υποφέρουν από κώφωση όπως και οι άνθρωποι.
Μπορεί να ηρεμήσει σταδιακά με την ηλικία. Δεν είναι ασυνήθιστο για τους ηλικιωμένους σκύλους να κωφεύουν. Τις περισσότερες φορές, αυτό οφείλεται σε ένα μικρό εγκεφαλικό που δεν έχει άλλες συνέπειες για την υγεία του σκύλου.
Η κώφωση σε σκύλους μπορεί επίσης να είναι συγγενής και να επηρεάσει πολύ νεαρά σκυλιά. Υπολογίζεται ότι σχεδόν 90 ράτσες σκύλων έχουν επομένως προδιάθεση για συγγενή κώφωση. Από τις πιο επηρεασμένες ράτσες, μπορούμε να αναφέρουμε τη Δαλματία και το λευκό bull terrier. Ο κίνδυνος κώφωσης είναι επίσης μεγαλύτερος στους λεγόμενους σκύλους «double merle» και ιδιαίτερα στους αυστραλιανούς ποιμενικούς.