Τι είναι η βλεννοκήλη των χοληφόρων;
Η χολική βλεννοκήλη αναφέρεται σε συσσώρευση βλέννας, η οποία μερικές φορές είναι ημιστερεή, μέσα στη χοληδόχο κύστη του σκύλου. Αυτό το φαινόμενο συμβαδίζει με την υπερπλασία (πάχυνση) του βλεννογόνου αυτού του μικρού κοιλιακού οργάνου του οποίου ο ρόλος είναι να αποθηκεύει και να συγκεντρώνει τη χολή που παράγεται στο ήπαρ.
Η παχιά βλέννα που γεμίζει τη χοληδόχο κύστη είναι πιθανό να αποφράξει τους ηπατικούς πόρους καθώς και τον κυστικό πόρο, γεγονός που μπορεί να είναι η αιτία μείωσης ή ακόμα και διακοπής της έκκρισης της χολής.
Τι προκαλεί τη βλεννοκήλη των χοληφόρων;
Προς το παρόν, δεν γνωρίζουμε επακριβώς τα αίτια της υπερπλασίας του βλεννογόνου που είναι η πηγή της βλεννοκήλης.
Ωστόσο, υπάρχει υποψία φυλετικής προδιάθεσης, ειδικά σε μικρές και μεσαίες ράτσες σκύλων που φαίνεται να προσβάλλονται συχνότερα.
Πιο συγκεκριμένα, τα Sheetland Sheepdogs, Cockers, Beagles, Poodles, Bichon Frisés, Miniature Schnauzers και Dachshunds φαίνεται να επηρεάζονται περισσότερο.
Ενδοκρινικές παθολογίες όπως ο υπερκορτισισμός (ή το σύνδρομο Cushing) ή ο υποθυρεοειδισμός φαίνεται επίσης να αποτελούν πρόσθετους παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη χολικής βλεννοκήλης.
Χολική βλεννοκήλη σε σκύλους: πώς εκδηλώνεται;
Μια χολική βλεννοκήλη μπορεί μερικές φορές να ανακαλυφθεί τυχαία σε έναν σκύλο που δεν παρουσιάζει κλινικά σημεία, κατά τη διάρκεια ενός υπερηχογραφήματος κοιλίας.
Από την άλλη, σε όσους έχουν συμπτώματα, η βλεννοκήλη μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα:
- ενόχληση ή πόνος στην κοιλιά,
- πεπτικά σημάδια όπως έμετος ή ανορεξία,
- μεγάλη κούραση,
- πολυουρο-πολυδιψία (ο σκύλος πίνει και ουρεί περισσότερο),
- σημάδια αφυδάτωσης,
- υπερθερμία,
- εμφάνιση ίκτερου (Ichterus), αργότερα.
Πώς γίνεται η διάγνωση της βλεννοκήλης;
Αντιμετωπίζοντας μια υποψία χολικής βλεννοκήλης, ο κτηνίατρος μπορεί να κάνει εξετάσεις αίματος οι οποίες συχνά αποκαλύπτουν, σε περίπτωση βλεννοκήλης, αυξήσεις στα ηπατικά ένζυμα, χολερυθριναιμία και λευκά αιμοσφαίρια.
Είναι το υπερηχογράφημα κοιλίας που επιβεβαιώνει γενικά τη διάγνωση χάρη στη χαρακτηριστική εμφάνιση της χοληδόχου κύστης και που παραπέμπει σε αυτή του ακτινιδίου.
Πώς αντιμετωπίζεται η βλεννοκήλη των χοληφόρων;
Όταν η ανακάλυψη της βλεννοκήλης είναι τυχαία και δεν προκαλεί συμπτώματα στον σκύλο, ο κτηνίατρος μπορεί στη συνέχεια να προσφέρει ιατρική θεραπεία στον ιδιοκτήτη του ζώου. Αυτή η θεραπεία γενικά περιλαμβάνει χολερετικά και ηπατοπροστατευτικά φάρμακα, σε συνδυασμό με δίαιτα χαμηλή σε λιπαρά. Ωστόσο, αυτή η θεραπεία γενικά δεν είναι αρκετή για την επίλυση της πάθησης, η οποία μπορεί στη συνέχεια να περιπλέκεται από ρήξη της χοληδόχου κύστης και να επιδεινώσει τη ζωτική πρόγνωση του ζώου.
Η θεραπεία εκλογής για αυτήν την πάθηση βασίζεται σε χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης της χοληδόχου κύστης και του κυστικού πόρου. Αυτή η διαδικασία ονομάζεται χολοκυστεκτομή.
Μετά την αφαίρεση του οργάνου, υποβάλλεται σε ιστολογικές αναλύσεις και βακτηριολογικές καλλιέργειες, οι οποίες συχνά αποκαλύπτουν σχετική βακτηριακή λοίμωξη.
Η μετεγχειρητική πρόγνωση είναι μάλλον ευνοϊκή, ειδικά όταν η θεραπεία είναι έγκαιρη και ελλείψει επιπλοκών.