Όγκοι θυρεοειδούς σε σκύλους: τι μιλάμε;
Ένας όγκος του θυρεοειδούς αναπτύσσεται λόγω ενός άναρχου πολλαπλασιασμού των κυττάρων που αποτελούν τον θυρεοειδή, αυτόν τον δίλοβο αδένα που βρίσκεται μπροστά από την τραχεία στην περιοχή του λαιμού.
Στους σκύλους, υπάρχουν καλοήθεις (μη καρκινικοί) όγκοι καθώς και κακοήθεις (καρκινικοί) όγκοι του θυρεοειδούς. Και, αν και σχετικά σπάνιος στους σκύλους, οι περισσότεροι όγκοι του θυρεοειδούς είναι δυστυχώς καρκινικοί σε σκύλους. Πρόκειται για αδενοκαρκινώματα στο 90 έως 95% των περιπτώσεων και αδενώματα στο 5 έως 10% των περιπτώσεων.
Τα αδενοκαρκινώματα συχνά εισβάλλουν σε γειτονικές δομές όπως ο οισοφάγος, η τραχεία, ο λάρυγγας, τα νεύρα, τα αγγεία και οι τραχηλικοί μύες. Συχνά δίνουν μεταστάσεις στους πνεύμονες, στους λεμφαδένες, στους αυχενικούς σπονδύλους, στα νεφρά, στα επινεφρίδια, στο μυοκάρδιο, στο ήπαρ και στον εγκέφαλο.
Στη συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων, αυτοί οι όγκοι είναι μη εκκριτικοί, δηλαδή δεν είναι η αιτία της υπερβολικής παραγωγής θυρεοειδικών ορμονών.
Τι προκαλεί τους όγκους του θυρεοειδούς στους σκύλους;
Ο λόγος για τον οποίο ένα συγκεκριμένο κατοικίδιο μπορεί να αναπτύξει αυτόν τον τύπο όγκου δεν είναι ακόμη επακριβώς γνωστός. Αυτός ο τύπος καρκίνου, όπως οι περισσότεροι καρκίνοι, φαίνεται να προκαλείται από ένα σύνθετο μείγμα παραγόντων κινδύνου.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση των όγκων του θυρεοειδούς, φαίνεται να υπάρχει ένα γενετικό συστατικό, καθώς ορισμένες φυλές προσβάλλονται συχνότερα, ιδίως τα Golden Retriever, Beagles και Boxers όσον αφορά τα αδενοκαρκινώματα.
Ποια είναι τα συμπτώματα που σχετίζονται με έναν όγκο του θυρεοειδούς σε σκύλους;
Σκύλοι με όγκο του θυρεοειδούς συνήθως παρουσιάζουν μάζα στο κάτω μέρος του λαιμού.
Εάν αυτή η μάζα συμπιέζει την τραχεία, μπορεί να προκαλέσει βήχα ή δυσκολία στην αναπνοή. Εάν πιέσει τον οισοφάγο, μπορεί να προκαλέσει δυσφαγία (δυσκολία στη σωστή διατροφή) και φυσιολογική κατάποση. Αν πιέσει τις φωνητικές της χορδές, μπορεί να προκαλεί αλλαγή στο φλοιό τους.
Μερικοί σκύλοι μπορεί επίσης να έχουν αυχενικό οίδημα προσώπου και αιμορραγικές διαταραχές.
Σπανιότερα, μπορεί κανείς να παρατηρήσει συμπτώματα υπερθυρεοειδισμού που περιλαμβάνουν αυξημένη όρεξη, πολυουρο-πολυδιψία (ο σκύλος πίνει και ουρεί περισσότερο), απώλεια βάρους, ανησυχία και ταχυκαρδία (ταχυκαρδιακός ρυθμός γρήγορος και μη φυσιολογικός).
Πώς διαγιγνώσκονται αυτές οι ασθένειες;
Αυτός ο τύπος όγκου διαγιγνώσκεται μετά από ενδελεχή φυσική εξέταση κατά την οποία ο κτηνίατρος μπορεί να ψηλαφήσει μια αυχενική μάζα.
Η βιοψία αυτής της μάζας είναι γενικά απαραίτητη για να τεθεί οριστική διάγνωση. Δεδομένου ότι οι περισσότεροι όγκοι στους σκύλους είναι καρκινικοί και δίνουν μεταστάσεις, μπορεί να χρειαστούν περαιτέρω απεικονιστικές εξετάσεις για τον προσδιορισμό του σταδίου της νόσου.
Ο κτηνίατρος μπορεί επίσης να ζητήσει εξετάσεις αίματος που θα βοηθήσουν στον προσδιορισμό της κατάστασης του θυρεοειδούς του σκύλου.
Ποιες θεραπείες είναι διαθέσιμες;
Διατίθενται διάφορες θεραπευτικές επιλογές για σκύλους με όγκους του θυρεοειδούς. Η επιλογή της θεραπείας θα εξαρτηθεί από το μέγεθος του όγκου, την έκταση στην οποία έχει εισβάλει σε κοντινούς ιστούς και εάν υπάρχουν μεταστάσεις.
Η χειρουργική επέμβαση αποτελείται από θυρεοειδεκτομή που περιλαμβάνει αφαίρεση ολόκληρου του θυρεοειδούς αδένα.Ενδείκνυται ιδιαίτερα για σκύλους με κινητούς όγκους θυρεοειδούς χωρίς διήθηση γειτονικών ιστών ή με μερικώς προσκολλημένους όγκους με περιορισμένη διήθηση στους περιβάλλοντες ιστούς. Στη δεύτερη περίπτωση, ο χειρουργός αφαιρεί επίσης τον προσβεβλημένο ιστό, όσο το δυνατόν περισσότερο.
Όταν οι όγκοι είναι πολύ μεγάλοι, πολύ επεμβατικοί ή σταθερά προσκολλημένοι, η χειρουργική επέμβαση δεν αποτελεί επιλογή και γενικά χρησιμοποιείται ακτινοθεραπεία με ραδιενεργό ιώδιο (I-131) ή χημειοθεραπεία.
Με την κατάλληλη θεραπεία, η πρόγνωση για σκύλους με όγκους θυρεοειδούς είναι καλή έως εξαιρετική όταν οι όγκοι έχουν εκτομή πλήρως. Από την άλλη πλευρά, η πρόγνωση είναι χειρότερη για σκύλους που έχουν μεγάλους όγκους και/ή πολύ προσκολλημένους σε γειτονικούς ιστούς.