Τι είναι το σύνδρομο Cadiot-Ball;
Το σύνδρομο Cadiot-Ball ονομάζεται επίσης υπερτροφική πνευμονική οστεοπάθεια ή ακόμα και υπερτροφική οστείτιδα.
Αυτή είναι μια πάθηση των οστών που επηρεάζει τα άκρα των άκρων του σκύλου και είναι δευτερεύουσα σε μια κατάσταση στο στήθος που περιλαμβάνει:
- πρωτοπαθής ή δευτεροπαθής ενδοθωρακικός πνευμονικός όγκος (με άλλα λόγια, μεταστάσεις στους πνεύμονες),
- μια πνευμονική μάζα όπως ένα απόστημα ή κοκκίωμα,
- πνευμονία,
- ένας όγκος των οστών των πλευρών,
- καρδιοσκώληκα,
- μια σπειροκέρκωση,
- ενδοκαρδίτιδα,
- ένα σβάννωμα του πνευμονογαστρικού νεύρου,
- σαρκώματα ή καρκινώματα οισοφάγου,
- κλπ.
Καθώς το σύνδρομο Cadiot-Ball είναι συχνά δευτερογενές σε μια κατάσταση όγκου, ονομάζεται επίσης και παρανεοπλασματικό σύνδρομο. Με άλλα λόγια, αυτά είναι συμπτώματα που προκαλούνται εξ αποστάσεως από έναν όγκο ή τις μεταστάσεις του.
Πώς εκδηλώνεται το σύνδρομο Cadiot-Ball;
Το σύνδρομο Cadiot-Ball εκδηλώνεται με χωλότητα στα προσβεβλημένα άκρα που σχετίζονται με ζεστό και επώδυνο οίδημα λόγω πίεσης από τα άκρα των άκρων. Γενικά προσβάλλονται τα μετακάρπια και τα μετατάρσια, με άλλα λόγια το περιφερικό άκρο των άκρων.
Παράλληλα με αυτά τα συμπτώματα, μπορεί να υπάρχουν κλινικά σημεία που σχετίζονται με την αιτιολογική κατάσταση. Αυτά είναι πιο συχνά αναπνευστικά σημάδια όπως βήχας, δυσκολία στην αναπνοή και δυσανεξία στην άσκηση.
Στο 80% των περιπτώσεων, το σύνδρομο Cadiot-Ball εμφανίζεται ακόμη και πριν από την έναρξη των συμπτωμάτων του αρχικού όγκου όταν η αιτία είναι ο καρκίνος.
Σκύλοι μεγαλόσωμων φυλών όπως ο Μπόξερ, ο Γερμανικός Ποιμενικός ή ακόμα και το Ντόμπερμαν φαίνονται πιο προδιατεθειμένοι στην ανάπτυξη αυτού του συνδρόμου. Τα θηλυκά επηρεάζονται επίσης περισσότερο από τα αρσενικά.
Πώς διαγιγνώσκεται το σύνδρομο Cadiot-Ball σε σκύλους;
Η διάγνωση απαιτεί ακτινογραφία οστών καθώς και ακτινογραφία θώρακος ή/και υπερηχογράφημα κοιλίας.
Ποια είναι η θεραπεία για το σύνδρομο Cadiot-Ball;
Η θεραπεία για το σύνδρομο Cadiot-Ball εξαρτάται από την υποκείμενη αιτία. Σε περίπτωση όγκου, μπορεί να είναι χειρουργική εκτομή του τελευταίου εάν αποδειχθεί δυνατή.
Η ιατρική θεραπεία βασίζεται στη χορήγηση αναλγητικών ή/και κορτικοστεροειδών στον σκύλο. Ωστόσο, παρέχει μόνο προσωρινή ανακούφιση από τα συμπτώματα.