Τι είναι η δισκοσπονδυλίτιδα;
Δισκοσπονδυλίτιδα, που ονομάζεται επίσης σπονδυλοδισκίτιδα, είναι μια βακτηριακή ή μυκητιασική λοίμωξη των μεσοσπονδύλιων δίσκων και των μεσοσπονδύλιων ακραίων πλακών δύο γειτονικών σπονδύλων σε σκύλους.
Τι προκαλεί τη δισκοσπονδυλίτιδα;
Η Η δισκοσπονδυλίτιδα είναι μια λοιμώδης νόσος που είναι τις περισσότερες φορές βακτηριακής προέλευσης αλλά πολύ πιο σπάνια μπορεί να προκληθεί από την παρουσία μυκήτων. Στη δεύτερη περίπτωση μιλάμε για μυκητίαση.
Οι βακτηριδακοί παράγοντες που ευθύνονται συχνότερα για τη δισκοσπονδυλίτιδα είναι ο Staphycoccus aureus (ή Staphylococcus aureus), η Escherichia coli, ο Streptococcus sp., Pasteurella sp. και Proteus sp Όσο για τους μύκητες, αυτοί είναι πιο συχνά οι Coccidioides immitis και Aspergillus sp
Στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων, η δυσσπονδυλίτιδα προέρχεται από μια πρωτογενή μολυσματική εστία που έχει εξαπλωθεί στον μεσοσπονδύλιο δίσκο μέσω της αιματογενούς οδού (μέσω του αίματος). Η δισκοσπονδυλίτιδα μπορεί επομένως να είναι η επιπλοκή της πνευμονίας, της πυελονεφρίτιδας, της προστατίτιδας, της πυομήτρας, της βαθιάς πυοδερμίας, της ενδοκαρδίτιδας, του πυοθώρακα ή ακόμα και της περιοδοντίτιδας.
Πολύ σπάνια, η μόλυνση μπορεί να συμβεί απευθείας, όταν βακτήρια ή μύκητες εισάγονται απευθείας στον μεσοσπονδύλιο δίσκο κατά τη διάρκεια ενός βαθύ δαγκώματος ή μιας πληγής διάτρησης.
Μπορεί επίσης να προέλθει από τη μετανάστευση ενός μολυσμένου ξένου σώματος στο νωτιαίο μυελό του ζώου, όπως για παράδειγμα ένα στάχυ. Αυτά τα ξένα σώματα μπορούν να εισέλθουν στο σώμα μέσω εισπνοής, κατάποσης ή μέσω μιας διεισδυτικής πληγής.
Τέλος, η βρουκέλλωση μπορεί να επιπλέκεται και από δισκοσπονδυλίτιδα.
Οι μεγαλόσωμοι σκύλοι καθώς και ολόκληρα αρσενικά επηρεάζονται συχνότερα από αυτή την πάθηση, αν και μπορεί να εμφανιστεί σε όλους ανεξαιρέτως τους σκύλους.
Σκύλοι που έχουν προσβληθεί από χρόνιες δερματικές λοιμώξεις ή ανοσοκατεσταλμένοι είναι επίσης πιο εκτεθειμένοι στη νόσο από άλλους.
Ποια είναι τα συμπτώματα της δισκοσπονδυλίτιδας;
Τα σημάδια της δισκοσπονδυλίτιδας μπορεί να αποτελούνται από:
- πόνος στη σπονδυλική στήλη,
- κινητικές διαταραχές,
- χωλότητα,
- νευρολογικές διαταραχές (ακράτεια, παράλυση) σε περίπτωση βλάβης του νωτιαίου μυελού και/ή των νευρικών ριζών.
Πολλοί προσβεβλημένοι σκύλοι μπορεί επίσης να εμφανίσουν μη ειδικά σημάδια όπως μειωμένη όρεξη, απώλεια βάρους και χρόνιο πυρετό.
Πώς γίνεται η διάγνωση της δισκοσπονδυλίτιδας;
Η Η δισκοσπονδυλίτιδα διαγιγνώσκεται με ακτινογραφίες της σπονδυλικής στήλης. Αν και ο ίδιος ο δίσκος δεν είναι ορατός στις ακτινογραφίες, η ασθένεια συχνά προκαλεί οστεόλυση των ακραίων πλακών και μείωση του μεσοσπονδύλιου χώρου που μπορεί να φανεί στις ακτινογραφίες δύο έως έξι εβδομάδες μετά την έναρξη των σπονδυλικών δίσκων.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να χρειαστούν άλλες απεικονιστικές εξετάσεις όπως μυελογραφία, μαγνητική τομογραφία ή αξονική τομογραφία, όταν οι ακτινογραφίες δεν επαρκούν.
Εάν είναι απαραίτητο, ο κτηνίατρός σας μπορεί να πραγματοποιήσει πρόσθετες εξετάσεις για να επιβεβαιώσει τον τύπο της λοίμωξης. Αυτές οι εξετάσεις μπορεί να περιλαμβάνουν εξετάσεις ούρων και αίματος.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, είναι δυνατό να ληφθεί μια καλλιέργεια απευθείας από το σημείο της πρωτογενούς μόλυνσης ή από τον μολυσμένο δίσκο με τη διεξαγωγή βιοψίας.Η τελευταία διαδικασία, που εκτελείται υπό γενική αναισθησία, είναι ο πιο ακριβής τρόπος για να διαγνωστεί η δισκοσπονδυλίτιδα και να ανακαλύψει ποιος μικροοργανισμός προκαλεί τη μόλυνση. Ωστόσο, λόγω του κόστους και της επεμβατικότητας της διαδικασίας, αυτή η εξέταση δεν συνιστάται ή δεν γίνεται πάντα.
Ποιες είναι οι θεραπείες για τη δισκοσπονδυλίτιδα;
Η Η δισκοσπονδυλίτιδα αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά ή αντιμυκητιακά, ανάλογα με τον τύπο της λοίμωξης. Η θεραπεία πρέπει να χορηγείται για περίοδο τουλάχιστον 6 εβδομάδων. Μερικές φορές μπορεί να συνεχιστεί για αρκετούς μήνες. Η πρόωρη διακοπή της θεραπείας θα μπορούσε να επιτρέψει την επανεμφάνιση της λοίμωξης.
Εκτός από αυτά τα αντιβιοτικά, η θεραπεία για τη δισκοσπονδυλίτιδα περιλαμβάνει συνήθως παυσίπονα.
Σε περίπτωση συμπίεσης του νωτιαίου μυελού ή εάν η κατάσταση του σκύλου δεν βελτιωθεί παρά τα αντιβιοτικά, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση.