Τι είναι το πρωκτικό συρίγγιο;
Ο όρος συρίγγιο αναφέρεται στο σχηματισμό μιας ανώμαλης «διαδρομής» μεταξύ δύο οργάνων ή μεταξύ ενός εσωτερικού οργάνου και του δέρματος.
Στην περίπτωση περιπρωκτικού συριγγίου, δημιουργείται μια ανώμαλη επικοινωνία μεταξύ του πρωκτικού πόρου και του δέρματος του σκύλου. Ως εκ τούτου, σχηματίζονται συριγγιώδεις βλάβες στα όρια του πρωκτού του σκύλου.
Περιωτικά συρίγγια: σε τι οφείλονται;
Ένα περιπρωκτικό συρίγγιο μπορεί να σχηματιστεί δευτερογενώς λόγω της παρουσίας αποστήματος των πρωκτικών σάκων ή ενός αποστήματος στην περιπρωκτική περιοχή του σκύλου.
Αλλά μπορεί επίσης να σχηματιστεί απουσία αποστήματος λόγω δυσλειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος του σκύλου, τροφικής αλλεργίας ή/και φυλετικής προδιάθεσης. Έτσι, οι ράτσες σκύλων που επηρεάζονται περισσότερο από τον σχηματισμό περιπρωκτικών συριγγίων είναι ο Γερμανικός Ποιμενικός (στο 80% των περιπτώσεων) και το Ιρλανδικό Σέττερ.
Πρωκτικά συρίγγια σε σκύλους: συμπτώματα
Τα περιπρωκτικά συρίγγια είναι μικρές τρύπες που σχηματίζονται γύρω από τον πρωκτό του σκύλου. Αυτές οι βλάβες καλύπτονται με ένα βλεννογόνο-πυώδες εξίδρωμα (εκχυλίζουν), το οποίο συνήθως μυρίζει πολύ άσχημα και μερικές φορές περιέχει αίμα.
Καθώς αυτά τα συρίγγια είναι πολύ επώδυνα για τον σκύλο, τις περισσότερες φορές συνοδεύονται από:
- δάγκωμα και γλύψιμο της περιπρωκτικής περιοχής του σκύλου,
- τενεσμός (επώδυνη ένταση στον πρωκτό) και δυσκολία κατά την αφόδευση,
- το σημάδι του ελκήθρου (ο σκύλος τρίβει τα πίσω τέταρτά του αφήνοντάς το στο έδαφος ενώ προχωρά με τη βοήθεια των μπροστινών ποδιών του),
- ανορεξίας,
- κατάθλιψη.
Η ύπαρξή τους μπορεί επίσης να συνοδεύεται από διάρροια ή δυσκοιλιότητα καθώς και παρουσία κόκκινου αίματος στα κόπρανα (αιματοχεσία).
Ο κίνδυνος, σε περίπτωση περιπρωκτικών συριγγίων σε σκύλους, είναι να επιμολυνθούν. Οι βλάβες μπορούν επίσης να επεκταθούν στη βάση της ουράς και να προκαλέσουν νέκρωση των γύρω ιστών.
Διάγνωση και θεραπεία περιπρωκτικών συριγγίων σε σκύλους
Η διάγνωση του περιπρωκτικού συριγγίου καθορίζεται γενικά από τον κτηνίατρο κατά τη διάρκεια μιας ακρόασης του σκύλου. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ο κτηνίατρος μπορεί να χρειαστεί να πραγματοποιήσει μια εξέταση του σκύλου υπό αναισθησία για να εκτιμήσει το βάθος των συριγγίων.
Η θεραπεία είναι γενικά ιατρική, αρχικά, στη συνέχεια χειρουργική εάν η ιατρική θεραπεία δεν είναι επαρκώς αποτελεσματική.
Ιατρική αντιμετώπιση του περιπρωκτικού συριγγίου σε σκύλους
Σε περίπτωση περιπρωκτικών συριγγίων που δεν προκαλούνται από απόστημα, η ιατρική θεραπεία βασίζεται σε:
- η χρήση από του στόματος και τοπικών ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων. Μπορεί γενικά να είναι κυκλοσπορίνη Α σε συνδυασμό με κετοκοναζόλη ή κορτικοστεροειδή σε ανοσοκατασταλτικές δόσεις στην πρώτη περίπτωση και αλοιφή τρακρόλιμους στη δεύτερη,
- κόψιμο της περιπρωκτικής περιοχής και χρήση τοπικής αντισηπτικής φροντίδας όπως αντιβιοτικές αλοιφές,
- συστηματική αντιβιοτική θεραπεία, σε περίπτωση βακτηριακής υπερλοίμωξης που σχετίζεται με συρίγγια.
Παράλληλα με αυτήν την ιατρική θεραπεία, συνιστάται επίσης η αλλαγή της διατροφής του σκύλου σε υποαλλεργική ή/και υπερπεπτική ή ακόμη και ελαφρώς καθαρτική δίαιτα για την προώθηση της αποβολής των κοπράνων.
Πολλές εβδομάδες θεραπείας είναι γενικά απαραίτητες και η θεραπεία θα πρέπει να συνεχίζεται για αρκετές εβδομάδες μετά την εξαφάνιση των βλαβών, προκειμένου να αποφευχθούν υποτροπές.
Χειρουργική αντιμετώπιση του περιπρωκτικού συριγγίου σε σκύλους
Όταν η ιατρική θεραπεία είναι αναποτελεσματική, ο κτηνίατρος μπορεί στη συνέχεια να εξετάσει το ενδεχόμενο να καταφύγει σε χειρουργική θεραπεία για την αφαίρεση των προσβεβλημένων ιστών και, εάν είναι απαραίτητο, των πρωκτικών σάκων του σκύλου.
Είναι σύνηθες να γίνονται πολλές χειρουργικές επεμβάσεις με διαφορά μερικών μηνών.
Σε όλες τις περιπτώσεις, ο σκύλος θα πρέπει να παρακολουθείται και να παρακολουθείται τακτικά από κτηνίατρο για την παρακολούθηση της αποτελεσματικότητας της θεραπείας και την αποφυγή υποτροπών.