✅ EAGLE OWL - Προέλευση, χαρακτηριστικά και φωτογραφίες!

Στην οικογένεια Strigidae, ανάμεσα σε κουκουβάγιες, κουκουβάγιες και άλλα νυκτόβια πουλιά, βρίσκεται ο υπέροχος Eagle Owl. Αυτό το είδος είναι μοναδικό από πολλές απόψεις, επιδεικνύοντας τη βασιλική του εμφάνιση και τη μεγάλη του προσαρμοστικότητα.

Ο Eagle Owl είναι ένα ζώο που θαυμάζεται από τα μεσαιωνικά χρόνια, ειδικά για το ιδιαίτερο τραγούδι του. Είναι επίσης πολύ χρήσιμο για τον έλεγχο των παρασίτων και την πρόληψη των χωροκατακτητικών ειδών να φωλιάζουν σε περιοχές που δεν είναι ιθαγενείς. Θέλετε να μάθετε λίγα περισσότερα για τον Eagle Owl και τα κύρια χαρακτηριστικά του; Συνεχίστε να διαβάζετε αυτή τη σελίδα PlanetAnimal και ανακαλύψτε τα πιο ενδιαφέροντα γεγονότα για αυτά τα απίστευτα ζώα.

Origin

Ασία
Ευρώπη
Αφγανιστάν
Γερμανία
Ανδόρα
Αρμενία
Αυστρία
Βέλγιο
Βοσνία-Ερζεγοβίνη
Βουλγαρία
Κίνα
Κροατία
Δανία
Ισπανία
Φινλανδία
Ελλάδα
Ουγγαρία
Ιταλία
Ιαπωνία
Λιθουανία
Μονακό
Νεπάλ
Ολλανδία
Πολωνία
Πορτογαλία
Τσεχία
Ρωσία
Σλοβακία
Σλοβενία
Σουηδία

Ιστορία του Eagle Owl

Ο μπούφος ανήκει στο γένος Bubo, στο οποίο ανήκουν περισσότερα από 20 είδη κουκουβάγιων. Αυτά τα είδη υπάρχουν σε διάφορες χώρες και χαρακτηρίζονται από το μεγάλο τους μέγεθος.

Συγκεκριμένα, ο μπούφος έχει συνολικά 16 υποείδη, το καθένα με μοναδικά και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά:

Ιαπωνικός Αετός.
European Eagle Owl.
Αετοκουκουβάγια Ιμαλαΐων.
Iberian Eagle Owl.
Βυζαντινός Αετός.
Yakutian Eagle Owl.
Κινεζικός Αετός.
Afghan Eagle Owl.
Τουρκμενικός Αετός.
Ρωσικός Αετός.
Αετοκουκουβάγια Δυτικής Σιβηρίας.
Tarim Eagle Owl.
Θιβετιανός Αετός.
Steppen Eagle Owl.
Ussouri Eagle Owl.
East Siberian Eagle Owl.

Αυτές οι κουκουβάγιες παίρνουν την επιστημονική τους ονομασία από τον ήχο του τραγουδιού τους, που μοιάζει με την ονοματοποιία «bubo, bubo», εξ ου και στα μεσαιωνικά κτηνοτροφεία, όπου το εκτιμούσαν ιδιαίτερα, ονομαζόταν ακριβώς όπως αυτή η ονοματοποιία.

Ιστορικά, εκτελούσαν διαφορετικά καθήκοντα όταν εκτρέφονταν σε αιχμαλωσία, κάτι που είναι σχετικά εύκολο, αφού είναι εύκολο να τα εξημερώσεις. Αυτός είναι ο λόγος που είναι κοινά εδώ και αιώνες στο γεράκι, καθώς και στην καταπολέμηση των χωροκατακτητικών ειδών και στην αποφυγή φωλιάς ανεπιθύμητων πτηνών, όπως γλάροι ή περιστέρια.

Χαρακτηριστικά του μπούφου

Ο Eagle Owl είναι ένα μεγάλο νυχτόβιο πουλί ή αρπακτικό, καθώς το μέσο μέγεθος μιας από αυτές τις κουκουβάγιες είναι περίπου 70 εκατοστά από το κεφάλι μέχρι την ουρά, 150 εκατοστά σε άνοιγμα φτερών και το βάρος της είναι μεταξύ 2,5 και 3,5 κιλά.Παρόλα αυτά, ορισμένα δείγματα ξεπέρασαν τα 4 κιλά και 170 εκατοστά σε άνοιγμα φτερών, όντας πραγματικά πολύ μεγάλα.

Έχουν εκπληκτικά και εντυπωσιακά μάτια σε βαθύ πορτοκαλί χρώμα, παρουσιάζοντας ένα τολμηρό και διεισδυτικό βλέμμα. Όπως όλες οι κουκουβάγιες, έτσι και αυτή έχει δύο τούφες από φτερά που μοιάζουν με αυτιά, τοποθετημένες στα πλαϊνά του κρανίου. Περιέργως, τα αρσενικά συνήθως έχουν τα φτερά αυτών των λοφίων πιο αιχμηρά, κάτι που χρησιμοποιείται από τους ειδικούς για να διαφοροποιήσουν τα αρσενικά από τους θηλυκούς μπούφους.

Εκτός από το εντυπωσιακό τους μέγεθος, έχουν δυνατά και κοφτερά νύχια, έτοιμα να δράσουν ανά πάσα στιγμή. Αυτό, σε συνδυασμό με το κοντό αλλά ισχυρό ράμφος τους, τους κάνει ένα θανατηφόρο αρπακτικό, ικανό να αιχμαλωτίζει κομμάτια πολύ μεγαλύτερα από τον εαυτό τους.

Το φτέρωμα αυτού του πουλιού αποτελείται από ένα τρίχωμα φτερών, στην πραγματικότητα ένα μείγμα εύκαμπτων και άκαμπτων φτερών, που του επιτρέπουν να πετάει με εξαιρετικά διακριτικό τρόπο. Αυτά τα φτερά είναι καφέ και στίγματα και ποικίλλουν από καφέ σε λευκό έως μαύρο.

Οικότοπος του μπούφου

Ο Eagle Owl είναι ευρέως διαδεδομένος σε όλη την Ευρασία, εκτός από τις αρκτικές και τροπικές περιοχές της Νοτιοανατολικής Ασίας, καθώς και σε άνυδρες περιοχές όπως η Αραβία ή νησιωτικές περιοχές όπως τα νησιά της Μεσογείου ή το Ηνωμένο Βασίλειο. Αυτό το είδος γενικά αποφεύγει τα πληθυσμιακά κέντρα, προτιμώντας τοποθεσίες πιο μακριά από τους ανθρώπους.

Γενικά, αυτά τα πουλιά είναι πολύ προσαρμοστικά, καθώς χρειάζονται μόνο αρκετό χώρο για να εκτελούν καλά τους ελιγμούς πτήσης τους. Ωστόσο, φαίνεται να προτιμούν περιοχές με γκρεμούς και ρεματιές, όπου υπάρχουν δέντρα και θάμνοι, καθώς τείνουν να φωλιάζουν σε βράχους, όπως θα σχολιάσουμε όταν συζητήσουμε για τις αναπαραγωγικές τους συνήθειες. Ο λόγος που αποφεύγουν τις άνυδρες ή πολικές περιοχές είναι η έλλειψη θηραμάτων στη διάθεσή τους, καθώς σε δασώδεις περιοχές ή μαλακά εδάφη μπορούν να συλλάβουν τρωκτικά που σκάβουν τα λαγούμια τους σε αυτά τα εδάφη.

Όσον αφορά το υψόμετρο, ο μπούφος δεν υποφέρει από ίλιγγο, αφού κατοικεί σε μέρη τόσο ψηλά όσο οι Άλπεις (φτάνοντας τα 2100 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας), τα Ιμαλάια ή τα βουνά του Θιβέτ.

Δεν είναι αποδημητικά πτηνά, συνήθως ζουν στο ίδιο μέρος για όλη τους τη ζωή, καθιστώντας και δεν εγκαταλείπουν τα σπίτια τους εκτός από περιπτώσεις ακραίας ανάγκης, όπως καταστροφή οικοτόπων ή έλλειψη τροφής.

Αναπαραγωγή του μπούφου

Στην αναπαραγωγή του μπούφου, θα πρέπει να τονιστεί η ερωτοτροπία του, γιατί τότε είναι που τα αρσενικά εκπέμπουν το διάσημο τραγούδι ερωτοτροπίας τους. Ακούγεται από το φθινόπωρο μέχρι το χειμώνα, όπου γίνεται πιο δυνατό. Μετά την ερωτοτροπία, η οποία περιλαμβάνει το ανδρικό τραγούδι και διάφορες κινήσεις που χρησιμεύουν για την προσέλκυση του θηλυκού, πραγματοποιείται σύζευξη.

Μεταξύ των μηνών Ιανουαρίου και Φεβρουαρίου, το θηλυκό γεννά ένα συμπλέκτη, που συνήθως αποτελείται από 2 έως 4 εντελώς λευκά αυγά, τα οποία θα είναι τα μοναδικά του χρόνου.Αυτά τα ωάρια πρέπει να επωαστούν για περίπου 35 ημέρες, κάτι που κάνει αποκλειστικά η μητέρα. Για να γεννήσουν τα αυγά, τα θηλυκά προετοιμάζουν τις φωλιές τους όπου μπορούν, χωρίς να φτιάχνουν φωλιά αυτή καθαυτή, αλλά εκμεταλλευόμενες τις φυσικές φωλιές, όπως τρύπες σε δέντρα ή κοιλότητες σε βράχους, αν και έχουν επίσης δει να εκμεταλλεύονται φωλιές άλλων πουλιών που βρέθηκαν σε δέντρα.

Η επώαση ξεκινά από την ωοτοκία του πρώτου αυγού, γι’ αυτό και οι νεοσσοί δεν εκκολάπτονται ταυτόχρονα, αλλά σε διαφορετικές χρονικές στιγμές μεταξύ τους, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει ιεράρχηση τροφής αυτή τη στιγμή, εκ γεννετης. Με αυτόν τον τρόπο, ο μεγαλύτερος έχει ένα πλεονέκτημα, γιατί όταν γεννιούνται τα αδέρφια ή οι αδερφές του, είναι μεγαλύτερος και δυνατότερος από αυτούς.

Οι νεοσσοί τρέφονται και από τους δύο γονείς, αλλά το θηλυκό ξοδεύει πολύ περισσότερο χρόνο και προσπάθεια για να ταΐσει τα μικρά του, τα οποία αρχίζουν να εξερευνούν το περιβάλλον της φωλιάς αμέσως μετά την εκκόλαψη.Ωστόσο, κάνουν τις πρώτες τους πτήσεις μόνο σε ηλικία 2 μηνών περίπου, ταΐζονται από τους γονείς τους για έναν επιπλέον μήνα και αφήνουν τη φωλιά τους οριστικά σε ηλικία 3 μηνών.

Δίαιτα και συνήθειες της κουκουβάγιας

Ο μπούφος είναι ένα μοναχικό ζώο, το οποίο συναντά τα συγγενή του μόνο κατά την περίοδο του ζευγαρώματος. Όσον αφορά τη διατροφή του μπούφου, θεωρείται σούπερ αρπακτικό, όντας στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας, γιατί εκτός από τον άνθρωπο δεν έχει φυσικά αρπακτικά. Είναι σαρκοφάγα και τρέφονται με τη λεία τους, κατά προτίμηση κουνέλια και πέρδικες.

Είναι νυχτόβια πουλιά που κινούνται με απίστευτη μυστικότητα, μπορώντας να καταδιώκουν το θήραμά τους για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς αυτό να γνωρίζει την παρουσία τους. Τα καταδιώκουν μέχρι να αισθανθούν ότι είναι η κατάλληλη στιγμή, μετά πέφτουν πάνω τους, σφίγγοντάς τα με τα αιχμηρά νύχια τους και τα δυνατά ράμφη τους.Είναι αξιοσημείωτο γιατί εκτός από τα κουνέλια και τα τρωκτικά, που είναι μικρότερα, μπορούν να κυνηγούν ζώα όπως ελαφάκια, που ζυγίζουν πάνω από 10 κιλά, υπερδιπλάσιο του σωματικού τους βάρους.

Κατάσταση διατήρησης του μπούφου

Καθώς οι μπούφοι κυνηγούν κυρίως πέρδικες και κουνέλια, κυνηγήθηκαν από κυνηγούς, οι οποίοι είδαν τη λεία τους να τους αφαιρείται από αυτά τα ζώα. Μέχρι το 1973, όταν το είδος προστατεύονταν νομικά, θεωρούνταν παράσιτο και εξοντώθηκε ανελέητα.

Αλλά δεν είναι μόνο οι κυνηγοί που είναι επικίνδυνοι για τη διατήρηση αυτού του είδους, καθώς υπήρξαν πολλές περιπτώσεις κουκουβάγιων που πέθαναν από την πρόσκρουσή τους σε ανεμογεννήτριες και φράκτες, άλλοι συντρίφθηκαν και άλλοι έπαθαν ηλεκτροπληξία επειδή είχαν στηρίχτηκε σε ηλεκτρισμένες γραμμές. Αλλά το πιο λυπηρό είναι ο αριθμός αυτών που πεθαίνουν στα χέρια λαθροθήρων και λόγω της ανεπανόρθωτης καταστροφής των βιοτόπων τους.

Για όλους αυτούς τους λόγους, ο μπούφος θεωρείται είδος ιδιαίτερου ενδιαφέροντος, δεδομένου ότι δεν θεωρείται πλέον απειλούμενο είδος λόγω της βελτίωσης της εξέλιξης των πληθυσμών του. Συγκεκριμένα, υπολογίζεται ότι στην Ευρώπη οι αριθμοί κυμαίνονται μεταξύ 12.000 και 42.000 ζευγαριών.