Μπορεί ένας σκύλος να έχει έκζεμα;
Το Έκζεμα είναι ένας όρος που δηλώνει διάφορες δερματικές παθήσεις που περιγράφονται στην ανθρώπινη ιατρική και ο οποίος δεν εμφανίζεται με αυτούς τους όρους στα εγχειρίδια κτηνιατρικής δερματολογίας. Στους ανθρώπους, υπάρχουν δύο τύποι εκζέματος:
- χρόνιο έκζεμα, που ονομάζεται επίσης ατοπικό έκζεμα,
- έκζεμα επαφής εμφανίζεται όταν το δέρμα αντιδρά τοπικά σε μια εξωτερική ουσία, η οποία ονομάζεται αλλεργιογόνο.
Ωστόσο, είναι δυνατόν να γίνουν παραλληλισμοί μεταξύ του ατοπικού εκζέματος του ανθρώπου και της ατοπικής δερματίτιδας του σκύλου, καθώς και μεταξύ του εκζέματος επαφής με τον άνθρωπο και της αλλεργικής δερματίτιδας εξ επαφής σε σκύλους, καθώς τα συμπτώματα είναι παρόμοια μεταξύ των δύο ειδών.
Πώς εκδηλώνεται το έκζεμα στους σκύλους;
Ατοπική δερματίτιδα σκύλων
Στον άνθρωπο, το ατοπικό έκζεμα είναι μια χρόνια φλεγμονώδης νόσος του δέρματος που οδηγεί σε έντονο κνησμό, ερυθρότητα του δέρματος και φυσαλιδώδεις βλάβες που ακολουθούνται από κρούστες καθώς και ξηρότητα του δέρματος εκτός των προσβεβλημένων περιοχών. Η πάθηση πιστεύεται ότι συνδέεται με γενετικά μεταδιδόμενες ανοσολογικές ανωμαλίες και ανωμαλίες του δερματικού φραγμού.
Στους σκύλους, τα συμπτώματα και οι αιτίες της ατοπικής δερματίτιδας του σκύλου είναι πολύ παρόμοια με εκείνα του ατοπικού εκζέματος στους ανθρώπους. Στα ζώα, τα συμπτώματα συνίστανται κυρίως σε έναν ισχυρό κνησμό που ωθεί το ζώο να δαγκώσει, να γλείφει ή να ξύσει τον εαυτό του και την εμφάνιση βλαβών στο πρόσωπο, στα περίπτερα των αυτιών, στο άκρο των ποδιών και στην κοιλιά. Εκτός από την ερυθρότητα του δέρματος (ερύθημα), οι βλάβες που παρατηρούνται είναι κυρίως αλλοιώσεις δευτερογενείς στο ξύσιμο.Εκδηλώνονται με:
- κρούστες,
- τριχόπτωση (αλωπεκία),
- πάχυνση του δέρματος (λειχηνοποίηση),
- υπερμελάγχρωση του δέρματος,
- μια δυσάρεστη οσμή στο δέρμα (σμηγμόρροια),
- και μερικές φορές δευτερογενείς λοιμώξεις του δέρματος.
Πολύ συχνά (σε 2 στους 3 σκύλους), η ατοπική δερματίτιδα στους σκύλους συνοδεύεται επίσης από αμφοτερόπλευρη ερυθηματώδη-κεραμιδώδη εξωτερική ωτίτιδα και στα δύο αυτιά.
Τα συμπτώματα της ατοπικής δερματίτιδας εμφανίζονται συχνότερα σε νεαρούς σκύλους, μεταξύ 1 και 3 ετών. Υπάρχει ένας πολύ μεγάλος αριθμός φυλών σκύλων με προδιάθεση σε αυτή τη δερματική διαταραχή, όπως το Shar Pei, το Westie ή ακόμα και το γαλλικό μπουλντόγκ (μεταξύ άλλων).
Τα συμπτώματα της ατοπικής δερματίτιδας μπορούν να συγχέονται με άλλες αιτίες υπερευαισθησίας με δερματικές εκδηλώσεις όπως δερματίτιδα λόγω αλλεργίας από δήγμα ψύλλων ή ακόμη και τροφική αλλεργία/δυσανεξία ή με δερματίτιδα που προκαλείται από εξωτερικά παράσιτα.
Αλλεργική δερματίτιδα εξ επαφής
Η αλλεργική δερματίτιδα εξ επαφής μπορεί να παρομοιαστεί με το έκζεμα εξ επαφής. Είναι μια φλεγμονώδης αντίδραση που προκύπτει από την άμεση επαφή με μια ουσία του περιβάλλοντος στην οποία ένας σκύλος είναι αλλεργικός. Στους σκύλους, οι ουσίες που είναι πιο αλλεργιογόνες είναι το πλαστικό, το καουτσούκ, τα μέταλλα (συμπεριλαμβανομένου του νικελίου), τα προϊόντα καθαρισμού, το τσιμέντο, ορισμένα φυτά και ορισμένα φάρμακα.
Η πάθηση προκαλεί την εμφάνιση δερματικών βλαβών ακριβώς στο σημείο όπου το δέρμα έχει έρθει σε επαφή με την αλλεργιογόνο ουσία.
Πώς να ανακουφίσετε το έκζεμα σε σκύλους;
Όταν ένας σκύλος έχει ατοπική δερματίτιδα σκύλου, η θεραπεία είναι πολύπλοκη και γενικά συνδυάζει:
- αναγνώριση των παραγόντων που προάγουν την έξαρση της νόσου (ακάρεα, παράσιτα, τροφή) προκειμένου να εξαλειφθούν ή να μειωθούν στο περιβάλλον του σκύλου μέσω κατάλληλων θεραπειών όταν είναι δυνατόν,
- μείωση του κνησμού χρησιμοποιώντας τοπικές ή/και γενικές θεραπείες (κορτικοστεροειδή, αντιισταμινικά, ),
- βελτιώθηκε η υγιεινή του δέρματος και η ποιότητα του δερματικού φραγμού χρησιμοποιώντας σαμπουάν και χορήγηση βασικών λιπαρών οξέων.
Η απευαισθητοποίηση (ή η ανοσοθεραπεία) μπορεί επίσης να μειώσει την απόκριση του οργανισμού του σκύλου στα αλλεργιογόνα και να ανακουφίσει τα συμπτώματα της ατοπικής δερματίτιδας.
Όσον αφορά την αλλεργική δερματίτιδα εξ επαφής, η θεραπεία βασίζεται στον εντοπισμό της ουσίας που ευθύνεται για την αλλεργία, προκειμένου να αποκλειστεί πλήρως από το περιβάλλον του σκύλου. Όταν η έξωση είναι αδύνατη, ο κτηνίατρος μπορεί να καταφύγει στη χορήγηση αντιφλεγμονωδών φαρμάκων και τοπικών θεραπειών.