Λόγω της αγριότητας, της αδηφαγίας και της μεγάλης προσαρμοστικότητας του, ο ταυροβάτραχος είναι ένα είδος που απειλεί την επιβίωση πολλών άλλων ειδών, συμπεριλαμβανομένων άλλων τύπων βατράχων και αμφιβίων. Είναι λοιπόν ένα χωροκατακτητικό είδος. Αυτοί οι βάτραχοι, που προέρχονται από τη Βόρεια Αμερική, αποικίζουν χωρίς περιορισμό όλους τους τύπους οικοσυστημάτων. Οποιοδήποτε μέρος υπάρχει υδάτινο σώμα είναι πιθανός στόχος για τη δημιουργία εντυπωσιακών αποικιών ταυροβατράχων. Θέλετε να μάθετε γιατί αυτοί οι βάτραχοι είναι τόσο επικίνδυνοι για το περιβάλλον που κατοικούν;
Σε αυτήν την ενότητα του PlanèteAnimal αφιερωμένη στα είδη βατράχου, θα μιλήσουμε λεπτομερώς για τον ταυροβάτραχο, τα χαρακτηριστικά του, τον βιότοπό του, τη διατροφή του και την αναπαραγωγή του, όλους τους παράγοντες που έπαιξαν ουσιαστικό ρόλο στην ανάπτυξή του ως επεμβατικού είδος.
Καλή ανάγνωση!
Origin
- Αμερική
- Καναδάς
- Ηνωμένες Πολιτείες
Προέλευση του ταυροβάτραχου
Ο ταυροβάτραχος είναι αμφίβιο της οικογένειας Ranidae που προέρχεται από την αμερικανική ήπειρο, πιο συγκεκριμένα από τη Βόρεια Αμερική, και είναι χαρακτηριστικό του νότιου Καναδά, του ανατολικού Μεξικού και όλων των Ηνωμένων Πολιτειών. Ακόμα κι έτσι, σε ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ, αυτός ο βάτραχος θεωρείται χωροκατακτητικό είδος. Για παράδειγμα, έφτασε στην Καλιφόρνια στις αρχές του 20ου αιώνα, όπου καθιερώθηκε ως κυρίαρχο είδος που άσκησε έντονο ανταγωνισμό στην τοπική πανίδα.
Αυτοί οι βάτραχοι έχουν γίνει χωροκατακτητικό είδος σε πολλές χώρες σε όλο τον κόσμο. Αυτό δεν είναι τυχαίο, καθώς αυτή η απότομη επέκταση οφείλεται, φυσικά, στην ανθρώπινη παρέμβαση, καθώς αυτοί οι βάτραχοι έχουν εξαχθεί για να γίνουν εξωτικά κατοικίδια, καθώς και για να τρώγονται ως γκουρμέ φαγητά.
Το είδος θεωρείται σήμερα ένα χωροκατακτητικό είδος, ένα από τα πιο επιθετικά, σε όλες τις χώρες όπου έχουν σχηματιστεί αποικίες αυτών των βατράχων και έχει χαρακτηριστεί ένα από τα 100 πιο χωροκατακτητικά είδη επιβλαβή και πιο καταστροφικά στον κόσμο.
Ταύρος Βάτραχος Φυσικά Χαρακτηριστικά
Ο ταυροβάτραχος είναι ο μεγαλύτερος βάτραχος στη Βόρεια Αμερική. Έχουν μακριά πίσω πόδια, μήκους 25 cm, τα οποία είναι μακρύτερα από το ίδιο το σώμα, που έχει μήκος περίπου 20 cm. Αυτοί οι βάτραχοι μπορούν να ζυγίζουν περισσότερο από 1 κιλό και να έχουν συνολικό ύψος από περίπου 10 έως 17 έως 46 εκατοστά.Ένας άγριος ταυροβάτραχος μπορεί να ζήσει περίπου 10 χρόνια, ενώ στην αιχμαλωσία μπορεί να ζήσει έως και 16 χρόνια.
Το κεφάλι του ταυροβάτραχου είναι επίπεδο και αρκετά φαρδύ, με πτυχή δέρματος και στις δύο πλευρές του κεφαλιού, συγκεκριμένα από πίσω από τα μάτια μέχρι το τύμπανο. Στο τύμπανο του αυτιού εντοπίζεται ο σεξουαλικός διμορφισμός στους ταυροβάτραχους, με τα αρσενικά να έχουν πιο φαρδύ τύμπανο με σκούρο χείλος, ενώ η διάμετρος είναι μικρότερη στα θηλυκά, που είναι το ίδιο μέγεθος με τα μάτια τους. .
Έχουν πιο σκούρες κηλίδες ή στίγματα από το υπόλοιπο σώμα, διάσπαρτα στον κορμό, το κεφάλι και τα άκρα. Αυτά τα άκρα καταλήγουν σε χέρια και πόδια με τετράποδα, με μεσοδακτυλικές μεμβράνες ανάμεσα σε όλα τα δάχτυλα των πίσω ποδιών εκτός από το τέταρτο.
Οικότοπος Ταυροβάτραχος
Οι ταυροβάτραχοι είναι ένα από τα ζώα με τις μεγαλύτερες δυνατότητες προσαρμογής, γι' αυτό και βρίσκονται κοντά σε όλα σχεδόν τα γλυκά νερά, ειδικά εκείνα όπου οι θερμοκρασίες δεν είναι πολύ χαμηλές.Προτιμούν τα λιμνάζοντα νερά λιμνών, ταμιευτήρων, ελών ή λιμνών, παρά αυτά των ποταμών ή, γενικά, των νερών όπου υπάρχουν ρεύματα. Η παρουσία αυτού του νερού είναι ζωτικής σημασίας, γιατί εκεί ξεκινά η ζωή ενός αμφιβίου. Επιπλέον, αυτοί οι βάτραχοι αποτελούν πηγή τροφής για πολλά ζώα που είναι χαρακτηριστικά αυτών των υδάτινων οικοσυστημάτων, όπως ερωδιοί, ψάρια, όπως το τρομακτικό μαύρο λαβράκι της Βόρειας Αμερικής ή αλιγάτορες.
Αν και αυτό το είδος είναι εγγενές στη Βόρεια Αμερική, όπου υπάρχει σχεδόν σε όλες τις λίμνες και τις δεξαμενές, έχει εξαπλωθεί σε διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές με τη μεγάλη ποικιλία κλίματος και οικολογικών συνθηκών. Επί του παρόντος, οι άγριοι ταυροβάτραχοι βρίσκονται στην Ευρώπη, την Ασία και τη Νότια Αμερική. Αυτοί οι βάτραχοι θεωρούνται χωροκατακτητικό είδος και είναι αρκετά επικίνδυνοι για τα οικοσυστήματα που αποικίζουν.
Αναπαραγωγή του Ταύρου
Οι ταυροβάτραχοι ή οι ταυροβάτραχοι, όπως και άλλα αμφίβια, μπορούν να περνούν χρόνο μέσα και έξω από το νερό. Αλλά κατά την περίοδο αναπαραγωγής, από τον Μάιο έως τον Ιούνιο, ο ταυροβάτραχος θα χρειαστεί κοντινό γλυκό νερό, γιατί εκεί θα γεννήσει τα αυγά του. Οι αρσενικοί ταυροβάτραχοι αγωνίζονται με θηλυκούς βατράχους, μετά το οποίο γίνεται το ζευγάρωμα. Στη συνέχεια, ο θηλυκός βάτραχος γεννά τα αυγά του.
Ένας ταυροβάτραχος μπορεί να γεννήσει περίπου 20.000 αυγά ταυτόχρονα. Το γεγονός ότι υπάρχουν τόσα πολλά αυγά είναι πολύ σημαντικό, γιατί πολλοί γυρίνοι δεν θα επιβιώσουν, καθώς χρησιμεύουν ως τροφή για πολλά αρπακτικά. Επιπλέον, αυτά τα αυγά έχουν ένα πολύ ιδιαίτερο χαρακτηριστικό, δηλαδή ότι έχουν μια δυσάρεστη γεύση για διάφορα είδη σαυρών, που τους εμποδίζει να τα καταβροχθίσουν πριν φτάσει η ώρα της εκκόλαψης. Τα αυγά τοποθετούνται στην επιφάνεια του νερού, όπου επιπλέουν για μια εβδομάδα πριν εκκολαφθούν οι γυρίνοι.
Αυτοί οι γυρίνοι θα ωριμάσουν σταδιακά, έως ότου όσοι καταφέρουν να επιβιώσουν από τους πολλούς κινδύνους που τους περιμένουν, όπως τα πολλά αρπακτικά στο περιβάλλον, καταλήξουν να μετατραπούν σε βατράχια. Τα άκρα του μεγαλώνουν σταδιακά μέχρι να φτάσουν στο μέγεθος και το σχήμα ενός ενήλικου ταυροβάτραχου. Χρειάζονται περίπου 3 χρόνια για να φτάσει στο τελικό του μέγεθος.
Ταΐση Βάτραχου Ταύρου
Αυτά τα αμφίβια έχουν σαρκοφάγο διατροφή, καθώς και νοκτοφάγα σαρκοφάγα, δηλαδή τρέφονται κυρίως τη νύχτα. Ανάμεσα στα πολλά και ποικίλα θηράματά τους είναι έντομα όπως σκαθάρια ή λεπιδόπτερα, αραχνοειδείς, σκουλήκια και γαιοσκώληκες, σαλιγκάρια, ψάρια, σαύρες, χελώνες, σαύρες, τρωκτικά, νυχτερίδες, φίδια ακόμα και πτηνά. Βλέποντας τη λίστα με τα θηράματά του, καταλαβαίνεις πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι μια μεγάλη αποικία ταυροβατράχων για την ισορροπία ενός οικοσυστήματος.Επιπλέον, οι γυρίνοι τρέφονται κυρίως με φύκια, υδρόβια φυτά και ορισμένα ασπόνδυλα.
Η κραυγή του ταυροβάτραχου
Η διαπεραστική κραυγή των ταυροβατράχων, την οποία εκπέμπουν όταν απειλούνται ή βρίσκονται σε γωνίες, μπορεί να τους σώσει τη ζωή. Πράγματι, αυτή η δυνατή κραυγή μπορεί να είναι τόσο εκπληκτική για το αρπακτικό που καταλήγει χωρίς άλογα για αρκετό καιρό ώστε να επιτρέψει στον ταυροβάτραχο να ξεφύγει.
Περιέργεια
¿Το Sabes que la rana toro está θεωρείται ως ένα από τα πιο επιθετικά και άδικα εισβολικά είδη σε παγκόσμιο επίπεδο; Το La Unión Internacional para la Conservación de la Naturaleza (IUCN) καταλόγους dentro de las 100 species invasoras más agresivas, algo que no es de extrañar, pues la expansion de este anfibio por all el globo es brutal ñoocaqueos στη μέση όπως και στα ενδημικά είδη της περιοχής.
Esto sucede debido a las altas capacidades adaptativas de la rana toro, que es capaz de amoldarse a las specificidades de una amplia gama de ecosystems, aprovechando todos los recursos que estos haci tengéandos τοπικά, όπως, τοπικά, όπως, Το recursos έχει γνωρίσει ότι η disposición, por lo que muchas de ellas ven abocadas εξαφανίζεται δραματικά.
Además estas ranas acaban con muchas especies ya que las utilizan como fuente de alimento, por lo que no es raro que en España s altaran las alarmas al encontrar ejemplares de rana toro en el Río Ebro. En España la rana toro ha sido incluida dentro del Catálogo Español de Especies Exóticas Invasoras y se toman medidas preventivas cada vez que se vistan ejemplares en el medio.
Pero este problema ha sido creado por nosotros mismos, los humanos, pues hemos sido nosotros los que hemos criado ranas toro para que sean tanto nuestras mascotas como parte de la dieta. Esto, σε συνδυασμό με το fortaleza de este anfibio y su capability para viajar largas distances, ha επιτρέπει ότι το rana toro υπάρχει σε μεγάλες περιοχές και πολύ απομακρυσμένες γεωγραφικά, είναι εκτεταμένο σε όλη την Ευρώπη, ειδικά στις χώρες της Δύσης.
Φωτογραφίες Bullfrog or Bullfrog
